Karanl11 severdi...
Belki dünyan1n pisliini saklad11 için karanl1k asl1nda güzeldi.
Güne_ batt1ktan sonra ve ay ç1k1nca,
Gölgeler kaybolur birer birer,
Ve sessizlik çöker..
Sadece sen vars1nd1r,
Hafif bir rüzgar ürpertir çou zaman,
Kokusu bile degi_mi_tir havan1n
Sonra huzur kaplar içini,
Payla_mak istersin...
Yaln1zl11 da severdi...
Belki onu daha güçlü yapt11 için yaln1zl1k asl1nda güzeldi.
0nsan en kötüye al1_1nca,
Kötü, kötü olmaktan ç1kar.
Zorluklar a_1l1nca birer birer
Ve ac1lar, çekildikçe biter.
S1n1f geçen çocuklar gibidir ruhun,
Sonra bir anda mahvolur her_ey,
Kuyunun dibine bir ip gelir en tepeden,
Ve sen ne yapaca1n1 bilemeden,
Tutunursun ipe, dönerken her_ey eskiye,
Hiçbir_ey ya_anmam1_ gibidir,
Alarken sessizce...