KAYBOLUŞ
Kıyıda köşede kalmış çocukluğumu aradım kimi zaman
kimi zaman vagonlara doldurulmuş çocukluğumdu
gözden kaybolan.
Ardından el salladığım bu kaçıncı hasret treniydi
her seferinde binip gitmek isterken o trene
takılıp kalıyor boğazıma bir kaç cümle
Gitmekten neden vaz geçtiğini bile
söyleyemiyor bu hasta yürek
Kaoslarımdan korkular türetmişim
yaşam içinde var olma mücadelesiydi
verdiğim savaşın adı
Bir çeşit kimlik bunalımıydı
yitiksel duygulardı arkasında duramadığım.
İsyanlarım bile kısık sesliydi artık
bakışlarımsa donuk
gece kapımı çalan bu davetsiz konuk
her gelişinde bir şeyler ***ürür benden
benden alıp ***ürdüklerinin önemi büyükken
bu suskunluğum niye
Niçin bu kadar güçsüzüm ona karşı
ve niçin onu kaybetmek korkusu
tüm korkularımın önüne geçmiş
Bu kadar büyükmüydü
bulutların önünü kapatan
yağmurları yağmur olmaktan çıkaran
bu kadar büyük müydü?
kaoslarım,kayboluşlarım
Neden her kaybolduğumda
bir önceki geldiğim yolu kapalı buluyorum
neydi beni ona karşı
bu denli yozlaştıran
yaralı bir asker gibi diz çöküyorum önünde
önünde diz çöküşleriminde
tadı kalmadı artık
Baştan beri yeniktim
baştan beri kabullenmiştim
baştan beri onundum
ben onundum
o benim olmasada
o başkasınındı
ben hep burada olsamda
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
BİR GÜLÜMSEMEYLE AKIP GİTTİ ZAMAN
BİR ACI GERÇEK SENİ BENDEN ALAN