Yine o esrarengiz adam
Oturmuştu sahildeki kayaların üstüne
Yalnızlığıyla dertleşiyordu
Denize öfkeyle fırlattığı taşlar
İsyanının ellerine yansımasıydı
Yaşlı gösteriyordu ama gençti
Kimdi, neyin nesiydi
Sordum bir gün kimsin
Nedir bu isyanın anlamı diye
Başını öne eğdi ve sustu
Elindeki resme ilişti gözüm
Avuçlarında kanayan
Buruşmuş bir kadın resmi
Sonra dudaklarından dökülen
Birkaç kırık kelimeyle anlattı onu
Sözleri bitince derin bir iç çekti
Acı bir tebessümle baktı yüzüme
Şimdi anladın mı dedi
Anladım usta, şimdi anladım
Acı bir ihanet sancısıydı bu
Bir zamanlar o da sevmişti
Hala seviyordu, hep sevecekti
Ne acılar sığdırmıştı ömrüne
Yüzü gülerken içi kan ağlıyordu
Yaşayan sevgilisinin ölümüne