EN DEĞERLİ HAZİNE

Son güncelleme: 22.07.2009 00:35

CaKaR

Bir varmis bir yokmus. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde ülkelerden birinde Hasan, Osman, Ali isimlerinde üç kardes ve babalari yasarmis. Bir gün sohbet ederlerken babalari:
Ben gençken tüm ülkeyi dolasmistim. Gezdigim, gördügüm yerleri hiç unutamadim. Aradan bunca zaman geçti. Neler degisti, neler ayni, çok merak ediyorum, demis.
Hasan:
Biz de hep kasabamizin disindaki yerleri merak edip duruyoruz. Izin verirsen üç kardes ülkemizi gezip görelim, sana gördüklerimizi anlatiriz.
Sizden ayri kalmaya dayanamam ki, demis babalari.
Eger üçümüz de ayri yönlere gidersek, alti ay içinde tüm ülkeyi gezer döneriz demis Ali.
Babalari ogullarinin heyecanla baktigini görünce, isteklerini kabul etmis. Yolculuk hazirliklarina baslamislar. Yanlarina biraz altin, biraz da yolluk yiyecek almislar. Babalarinin elini öperken "Alti ay sonra mutlaka dönecegiz" demisler. Atlarina binerek köyden çikmislar. Yol ayrimina geldiklerinde Hasan kuzeye, Osman doguya, Ali de batiya yönelmis.
Aradan bir ay geçmis. Babalari bahçede odun kirarken Osman'i karsisinda bulmus bir anda:
Hosgeldin gözümün bebegi hosgeldin, çok da tez geldin demis.
Hosbuldum beybabam. Az dolastim çok buldum. Bir sandik altinla döndüm.
Babasi baska bir sey sormamis, sandigi alarak bir odaya kilitlemis. Aradan bir ay daha geçmis, bu sefer Hasan eve dönmüs. Babasinin elini öpüp basina koymus. Babasi:
Hosgeldin gözümün bebegi hosgeldin çok da tez geldin, demis
Seni özledim, erken döndüm. Gelirken de bir sandik elmas getirdim. Babasi birsey sormadan elmaslari da altinlarin yanina kapatmis.
Aradan dört ay geçmis. Babalari ve abileri her gün Ali'nin dönmesini bekliyorlarmis. Babalari bir gün iki oglunu yanina çagirmis:
Ogullarim, siz evden ayrilmanizdan bu yana iki mevsim geçti. Siz döndünüz ama Ali dönmedi. Ondan bir haber de çikmadi, demis.
Hasan:
Ben yola çiktigimda yollarda haramiler vardi. Atimi hep kuytuda sürdüm. Gündüz saklandim gece dolastim. Bir sandik hazine bulunca da eve döndüm. Belki Ali'yi haramiler yakalamistir, demis.
Osman ise:
Benim gittigim yönde ise bir ejderha nam salmisti. Halktan çaldigi altinlari sarayina kilitler, yakaladigi insanlara türlü iskenceler edermis. Ben birgün bir sandik elmas bulunca, ejderha yakalar diye korktum hemen eve döndüm. Belki de Ali'yi ejderha yakalamistir, demis.
Babalari sessizce düsünmekteymis. Iste tam o sirada kapi vurulmus, gelen Ali imis. Babasinin elini öpmüs, agabeyleriyle sarilmis.
Bunca zaman ne yaptin anlat hele, demisler. Ali anlatmaya baslamis:
Yola çiktigimda yolumu bir harami çetesi kesti. Tüm varimi yogumu, atimi aldilar. Eve dönmeye karar verdim. Yolda bir kuyudan su çekerken kuyuda
haramilerin hazinesini buldum. Onlari çikarttim. Eve getirecektim ama haramilerin onlari halktan çaldigini anlayinca, en yakin köye gittim. Köylülerin yardimi ile hazineyi tasidik ve halka dagittik. Beni bas asker seçtiler. Sonra haramilere savas açtik, onlari yendik. Kazandigimiz hazineleri aramizda paylastik.
Komsu sehirlerden bir haber geldi; bir ejderha halkin parasini toplayip sarayinda saklamakta ve halk yoksulluktan inlemekteymis. Onlara yardim etmeye karar verdik. Komsu sehirle güçlerimizi birlestirdik. Ejderha bizi karsisinda kalabalik görünce, hepimizle basa çikamayacagini anladi, sarayi birakti kaçti. Saraydaki hazineleri de halka dagittik. Sonra ben eve dönmeye karar verdim. Ama halk beni birakmadi. 'Sen bizim beyimiz ol' dediler. Ben de sizi görmeye gelebilmek için bir hafta müsaade istedim.
Üç gündür yoldayim. Yarin sabah dönmek için yola çikmam gerekiyor.
Ali anlatmayi bitirince Osman ayaga kalkmis:
Baba müsaaden olursa benim getirdigim hazineyi de bizim kasabadaki yoksullara dagitalim, demis.
Hasan:
Benim getirdigim elmaslari da dagitalim herkese, diye eklemis.
Babalari evlatlarina bakmis:
Hazine sadece altin, elmas degildir. Sizler gibi ogullari olmasi, bir baba için en büyük hazinedir, demis.