El için ahuzar ederken
Sen Gülizar
Nasıl mideme sızısı düşer
Çoktan unuttuğum fena sözlerinin
Feryat
İçimde en son bahar manzarası
Yüz bin yapraklı uzun kavakların
Yaz güneşinde altında
Başkasının avuçlarına teslim olan
Sen Gülizar
Mürekkebim bittikçe
Gözlerine banardım kalemimi
Yemyeşil ve belki ıslak
Birdenbire
İmgelerden akıverirdin bana
Ölçü mühim değil
Yirmi dokuz harf birden gülerdi
Sen gülünce
Bu hikayeyi yaşamak
Anlatmaktan da zordu Gülizar
Önümde acıdan bir hisar
Ha bire adınla tüten
Bacalar yanaşıyordu
Sular üstünde
Çırpınan balık resimleriyle
İsli bir çakmaktı umutlarım
Eski ve tükenmiş
Ateşleniverecekmiş gibi kokuyor
Ellerinde
Susuyor
Susuyordu
Sonu geldi
Dua makamında eklediğim kelimelerin
Yirmi altı... yirmi yedi garip
Yirmi sekizin sesi kısık
Yirmi dokuz...
O yirmi dokuz ki adınla okunur
Sonra söner