bakış açısı

Son güncelleme: 15.05.2005 07:30

alperen

Dr. Paul Ruskin, ögrencilerine yaslanmanin psikolojik belirtilerini ögretirken onlara su olayi okur :
" Hasta ne konusuyor, ne de söylenenleri anliyor.Bazen saatlerce anlasilmaz seyler geveliyor.Zaman, yer ya da kisi kavrami
yok.Yalniz, nasil oluyorsa, kendi adi söylendiginde tepki veriyor.Son alti aydir onun yanindayim, ne görünüsü için bir caba sarf ediyor ne de bakim yapilirken yardimci oluyor.Onu hep baskalari besliyor, yikiyor ve giydiriyor.Disleri yok, yiyeceklerin püre halinde verilmesi gerekiyor. Gömlegi salyalarindan dolayi sürekli leke içinde.Yürümüyor.Uykusu sürekli düzensiz.Gece yarisi uyanip çigliklariyla herkesi uyandiriyor.Çogu zaman mutlu ve sevecen, fakat bazen ortada bir sebep yokken sinirleniyor.Biri gelip onu yatistirana kadar da feryat figan bagiriyor."
Bu olayi okuduktan sonra, Ruskin ögrencilerine böyle birinin bakimini üstlenmek isteyip istemediklerini sorar.
Ögrenciler bunu yapamayacaklarini söylerler.Ruskin, kendisinin bunu büyük bir zevkle yaptigini ve onlarin da yapmasi gerektigini söyleyince ögrenciler sasirirlar.Daha sonra Ruskin hastanin fotografini dolastirmaya baslar. Fotograftaki doktorun alti aylik kizidir. Dr. Ruskin, Amerikan Tip Birligi Dergisindeki makalesinde,(günümüzde çok yasandigi gibi ) gülünç bir yanlis anlamanin insana nasil tamamen farkli bir perspektif kazandiracagini anlatmaktadir. Belki de hayatta yasadigimiz birçok sey bize önyargilarimiz ve bakis acilarimiz tarafindan dayanilmaz ve zor gözükebilir...