Simdi biz neyiz biliyor musun
akip giden zamana göz kirpan yorgun yildizlar gibiyiz
birbirine uzanamayan
boslukta iki yalniz yildiz gibi
aci cekiyor ve kendimize gömülüyoruz
bir zaman sonra batik bir asktan geriye kalan iki enkaz olacagiz
yalnizca
kendi denizlerimizde sessiz sedasiz bogulacagiz
ne kalacak bizden
bir mektup,bir kart,birkac satir ve benim su kirik dökuk siirlerim
sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasinda
ne kalacak geriye savrulmus günlerimizden
bizden diyorum,ikimizden
ne kalacak?
simdi biz neyiz biliyor musun?
yikintilar arasinda birbirimizi bulamiycak kadar gururlu
umut
ve korkunun hicbir anlam tasimadigi bir dünyada bir sey buldugunda
neyi,ne
yapacagini bilemeyen ikimiz
artik hicbir duygusunu anlayamayan
ve elbet biz de bu askda büyüyecek
her seyi bir baska aska erteleyecegiz
bana zamandan söz ediyorlar
gelip size zamandan sözederler
yaralari nasil sardigindan,ya da herseye nasil iyi geldiginden.zamanla
ilgili
ise yaramadigini bildiginiz gibi.dahasi onlar da bilirler.ama yine de
güc
verir bazi sözler,sözcükler,
bittigine kendini inandirmak,ayriligin gercegine katlanmak,sirtinizdaki
hanceri cikartmak,yüreginizin unuttugunuz yerleriyle yeniden
karsilasmak kolay degildir elbet.kolay degildir bunlarla bas
etmek,ugruna
icinizi öldurmek.zaman alir.
zaman
o bosluk dolar elbet,yaralar kabuk baglar,sizilar diner,acilar dibe
cöker.hayatta sevinilecek seyler yeniden farkedilir.bir yerlerde bulunup
yeni mutluluklar edinilir.
o bosluk doldu sanirsiniz
oysa o boslugu dolduran eksilmenizdir.
gün gelir birgün
baska bir mevsim,baska bir takvim,baska bir iliskide
o eski agri
ansizin geri teper.
dilerim geri teper.yoksa gercekten
bitmissinizdir.
Gün ısıgına söyle.....
Bogamaz icimin karanlıgını......
Hep yagmurun sesine karısır.....
Hüzün dolu bir sarkı......
Ve hep bir seyler eksik kalır......
Sende ben....
Bende sen...
Umutsuzca özleriz birbirimizi....
Gün ısıgına söyle.....
Gökyüzü cılgın mavileri de bilir......
Atamadıkca birbirimizi yüregimizden.....
Ve vurdukca yüregimiz birbirimiz icin.......
Sokakları sarmısken yagmur bulutları.....
O cılgın bir mavi yüregimizde dururken......
Gülüslerim cok uzaklarda kalır......
BILIYORUM......
Ama bu hayattan calınmıs zamanlar......
Bizi yine ayıramazlar...
Gün ısıgına söyle......
Vedalar kavusmak icindir.......
Bir yanılgı..
Bir sacmalık.......
Bir pismanlık degil........
Bu bir sevgi......
BILIYORSUN......
Belki ölümsüz de degil....
Her seyimizi kaybettigimiz bu hayatta......
Hep bir seyler eksik kalacak bil....
Bende sen...
Sende ben...
Bu yasadıgımız dayanılmaz hasret.......
Ayrılık degil.......
bunu bil yeter.......
Simdi biz neyiz biliyor musun
akip giden zamana göz kirpan yorgun yildizlar gibiyiz
birbirine uzanamayan
boslukta iki yalniz yildiz gibi
aci cekiyor ve kendimize gömülüyoruz :6