Kendini kekemeliğinden dolayı değersiz gören bir çocuğa aile olarak sahip çıkılmalı, kendine karşı olumlu bir tavır geliştirilmesi konusunda teşvik edilmelidir.
Çocuk problemin farkında ise uygun zamanlarda; konuşurken bazı tutulmalar ve tekrarlamalar yaptığını ancak bunların önemli olmadığını çok kişide buna benzer durumlar olabileceğini bunlardan kurtulmanın mümkün olduğunu söylemek gerekir. Çocuk konuşurken onun dudaklarına değil gözlerine bakmak, çocuğun konuşması üzerine aşırı titizlik göstermemek gerekir.
Yorgun ve heyecanlı olduğu zamanlarda konuşmaya zorlamak, çocuk konuşurken sakince dinlemek gerekir. Bir şey söylerken acele etmeden söyleyebileceği kadar zaman verilmelidir. Konuşmasını kesmemek ve kekelediğinde yardım etmemek gerekir.
Çocuğa önce derin bir nefes al veya yeniden başla veya acele etme gibi uyarılarda bulunmak sakıncalıdır. Çocuk yavaş konuştuğunda hızlı konuşmaya zorlamamak, alayı ve kötü şakaları disiplin aracı olarak kullanmamak gerekir.