Türkçe kelimeler ve anlamları ( C )

Son güncelleme: 03.02.2009 11:04



  • C

    Caba: Fazladan, üstelik, bir şey ödemeden alman şey .
    Cad: Darı ekmeği.
    Cah etmek: İtibar etmek.
    Cah: Makam, itibar.
    Cahallığ: Gençlik çağı.
    Caht: Bile bile inkar etme.
    Cam: Kadeh, bardak, şişe ve toprak cinsinden şarap kadehi.
    Can ürekten: Candan yürekten, içtenlikle, severekten.
    Canal: Canan, sevgili.
    Canan: Gönülden sevilen, gönül verilmiş olan kadın.
    Canın: Canımın.
    Canpolat Dev: Bir masal yaratığı.
    Cansız at: Tabut, salaca.
    Car: Çarşaf, komşu, yardımcı, medet eden.
    Cayız: Caiz, olabilir, yakışık alan.
    Cazu: 1. Cadı, oyunbaz. 2. Çok güzel.
    Cecim: Cicim, örtü ya da perde olarak kullanılan ince kilim.
    Cefa: Büyük sıkıntı, üzgü.
    Cefakar: 1.Cefalı. 2.Cefa eden.
    Cehl: Cahillik, ilimden mahrum olmak, tecrübesizlik.
    Cellat amanı: Ölüm cezasına çarptırılmışlara, ölüm yargısının uygulanmasından önce, son isteği için tanınan süre.

    Cem olmak: Toplanmak.
    Cemal: Yüz güzelliği.
    Cemalınnan: Cemalinden, yüz güzelliğinden, yüzünün güzelliğinden.
    Ceran: Sevimli, uzun boylu.
    Cevahir: Cevherler , çok kıymet verilen ve az bulunan şeyler. Çok kıymetli maden veya taşlar. Çok kıymetli söz veya faydalı yazılar.

    Cevahir: Şah Abbas'ın soylu hizmetçisi.
    Cevli cevran eylemek: Dolaşmak.
    Cevr etmek: Eza, cefa, eziyet, zulüm, sitem etmek. Tarikat adamının ruhen ilerlemesine mani olan şey.

    Cevr: Eziyet.
    Ceyran: Ceylan.
    Cığa: Yeşil.
    Cığalı koşma: Cinaslı koşma, sorguculu koşma.
    Cığa tel: Erkek yabanördeğinin kuyruğunun üstündeki kıvrık yeşil tüyler ve yeşil kanat telekleri.

    Cinas: Çok anlamlı bir sözcüğün, her kezinde başka bir anlamını öngörerek yapılan bir söz oyunu sanatı. Değişik cinas biçimleri vardır. [Tam cinas, birleşik cinas (benzeşmeli cinas, farklı cinas), basit cinas, eksik cinas...] Eski Edebiyat'ın bu yaygın söz oyunu sanatından Halk Edebiyatı da nasiplenmiştir. Özellikle manilerde cinasa çok rastlanır.

    Cılga: İnce yol.
    Cidar: Duvar.
    Cim: Osmanlı alfabesinin altıncı harfi olup ''ebced'' hesabında üç sayısının karşılığıdır.
    Civan: Genç. Genç ve yakışıklı olan.
    Coşarsız: Coşarsınız.
    Cur'a: Yudum.
    Cuş eylemek: Coşmak, kaynamak.
    Cüda: Ayrılık, ayrılmış.
    Cünun: Değişik.
    Cürmümü: Suçumu.



#11.10.2008 17:10 0 0 0
  • günceldir.....
#03.02.2009 11:04 0 0 0