Ölüm bana yakışır mı?
Uzun zaman oldu, kendimle yazışmayalı. Kendimi okudum, kendimi güldürdüm bazen, hatta ağlattığımda oldu son günlerde. Ama hiç yazmadım bana. Ve ben beni yetim bıraktım zaman zaman. Oysa benim, benden başka kimim var dı ki...
Düşündüm de az önce, ölümü düşledim. Ölümü bir gün ansızın isteyeceğimi hissettim. Bugün, bir gün yada herhangi bir zaman diliminde, yıllar sonra...
Ölümün bana yakışacağını fark ettim. Ölüm herkese yakışmazdı. Ölümünde kendine göre bir yakışığı vardı
Ve yine düşlediğim düşümde; ölümüme yetişemedi hiç kimse. Yani haber vermek işe yaramıyordu. En yakınımdaki, canıma can dediklerimin gelmesi gün değil belki ama saatler sürebilirdi. Ve ben o an anladım ki, yine bana benden daha yakın hiç kimse yoktu bu dünyada.
İlk ölümümü istediğimde, yani düşündüğümde ağlamıştım. İnsan kendi ölümünü düşünüp ağlar mı? Bilmem, ama ben ağlamıştım. Kendime değil, benim için ağlayacağını düşündüğüm insanlar için gözyaşı dökmüştüm. Sonra fark ettim ki, dünyamda da, sağlığımda da hep başkaları için ağlıyordum ben. Ya da başkaları için gülüyordum. Öldüğümde bile kendimi bırakıp bir köşeye, başka insanların üzüntülerine üzülüyordum. Oysa benden daha kötü durumda olan biri yoktu, düşümdeki cenaze töreninde. Ellerini kollarını kıpırdatamadan orada yatan bendim. Herkes arkasını dönüp gittiğinde yerinden kalkamayan, bağırıp çağırdığında sesini duyuramayan da bendim. (Bazen dünyamda da olduğu gibi...) Ve ben o durumdayken bile kendimi bırakıp, sevdiğim insanların gözyaşlarına kıyamıyor onlar için, kendi yatağımda, kendi düşümde, için için ağlıyordum.
Ben insanları çok sevdim. Belki insanlarda beni çok sevdi. Ama benim gibi değil
Kimse ölümüne değil, herkes yaşamına sevdi.
Düşündüm öldüğümü, en fazla üç gün umurunda oldum bazılarının. Bazıları aynı gün aynı saat gülebildiler. Ben yokken bile yemek yemeğe devam edebildiler.
Düşümde ki ölüm; benden başka herkese kolay geliyordu. Ölüm bir tek bana gelmez sanılıyordu. Ölüm herkese geliyor, kimse ölümünü sağlığında düşleyemiyordu.
Ve ben, işte ben, kendi dünyamın prensesi, kendi cumhuriyetimin kurucusuyken, belki bir iki gazetenin, bir iki satırıyla arşivleniyordum.
En çok sevmeler, en çok nefret etmeler ve yaşama dair en diyebildiğin, en diye nitelendirdiğin her ne varsa, anlamını yitiriyordu, ölüm ilerledikçe hayalimde. Yavaş yavaş anılarım siliniyor, ben yok oluyordum. Ötesini düşümde de düşleyemediğimden, bir karanlığın içine giderek daha çok batıyordum.
Rüya değil di, son verebilirdim. Kendi zihnim de yarattığım bir düştü, bitirebilirdim. Acı veriyordu, gördüklerim. Ama ilginç olan şuydu; kendi isteğimle kendi ölümüme yol alırken adım adım, bilmediğim bir yolda ilk kez yürüyordum. Oysa kim bilir bu yaşıma kadar kaç kez, ölüm kelimesini duymuştum. Birçok ölümden bahsedilmiş, birçok kereler yaşam denen kavramın önemini anlatmak için kullanılmıştı. Ben o ana kadar, yani kendimi o tahta parçasının içinde hayal edene kadar, hiç hissetmemiştim ölümün böyle bir şey olabileceğini. Oradan bakınca yaşam nasılda güzel görünüyordu gözlerime ve sanki o an ne isteseler verebilirdim, bir tek canımı bağışlamaları pahasına...
Ölümü sevdim. Bir nevi yok oluştu. Bitişti. Sonuydu yani her şeyin. En kötünün kötüsüydü. Ölümden öte köy mü vardı. Haklılıklar ve haksızlıklar anlamını kaybediyor, suçlar neredeyse komikleşiyordu gözümde. Üzülüp ağladığım, kahır ettiğim şeyler ucuzluyor, kaçırdığım şeyler, en basiti bir ekmeği banmak yumurtanın sarısına gülerek, ne de pahalı oluyordu.
Yani anladım ki; hayat bizi kandırıyor aldatıyor dedikleri şey, kötüleri iyi, iyileri kötü gösteriyor olmasıymış. Yani yaşamda iyi bildiğim ne varsa kötü, gözyaşı döktüğüm ne varsa komikmiş
Meğer yaşamak benim sandığım gibi bir şey değilmiş
Yani anladım ki; hayat bizi kandırıyor aldatıyor dedikleri şey, kötüleri iyi, iyileri kötü gösteriyor olmasıymış. Yani yaşamda iyi bildiğim ne varsa kötü, gözyaşı döktüğüm ne varsa komikmiş
Meğer yaşamak benim sandığım gibi bir şey değilmiş
ALLahımın gücüne gitmesin ama nasıL Bİ İNSAN oLarak yaratmıssa bizleri bazen okadar cok nanKör oLa biLiyoruz ki nasıl seviyoruz nasıl bir insanı sevipte benLigimizi unuta biliyoruz haLa anLamıs degiLim binLerce kisiyLe cıktım icLerinden sadece bir kızı oKadar cok sevdim ki sizLerin yazdıgınız siirLeri simdi okadar cok ii anLıya biliyorum ki demekki sevgi deniLen sey buymus buymus ask DediKLeri sey evt sevdinmi kendini unuturmussun simdi bunu daha ii anLıyorum bende kendimi unuttum ve hayatımda iLk kez yaptıgım bi seyden pismanLık duydumm sevdigim insanla 3 bucuk sene bi beraberLigimiz oldu onu okadar cok sevdim ki unutmakmıs sevgi deniLen sey benLigini ve ben sevdikce o benden kacmakmıs okadar cok sevdimki RABBİMİ inkar edicek kadar sevdigim insanla nisanLanmıstık ve ama o 2 yıLdır basKa birinLe berabermis duYunca okadar sasırdım ki BenLigimi Kendini kaybetmek DeniLen sey bu oLsa gereK isyan etmek bu olsa gerek umursamamakk dünyanın sonu geLmis gibi bi sey oLsa gerekk Beni nasıL bi insana tercih ettigini merak edip o insanı BuLdum nisanLı oLdumuzu duYunca oda ondan ayrıLmıs Bi taraftan okadar cok üzüLdüm ki sonucta sevmistim onu o Beni YaLanda oLsa sevsede sevdigini söyLesede birgün bana GeLdi sevdigim insan ve sunu söyLedi assaLık bi TekLifti BeLkide ama hani DerLer ya sevdigin insanın mutLu oLması herseye BeDeL diye bana su TeKLifi yaptı KesKe bu oLmasaydı Keske Diri Diri etLerimi keskin Bi BıCaKLa soysaydıLAR keske onu istemeseydi bana geLip cok mutsuzum o insanı cok seviyorum ona Gidip nisanLı oLmadıgımızı aramızda Hic bi sey yasanmadıgını söyLemeni istiyorum dedi yemin etmeni istiyorum dedi o an ne Durumda oLdugumu nasıL bi insanı sevmisim anLamadım ama yinede onu seviyordum gözlerimin önünde GÖzlerinden akıcak bi damLa yasa biLe dünyayı yakardım istedigi seye tamam dedim ve gidip Bana karsıLık o sectigi insanı buLup o kızLa hic nisanLanmadım sevmedim cıkmadım yemin ederim dedim bos yere yemin ettim rabbimi inkar ettim 1 aydır uYKuLarım bir birine girdi Ve HER YATAGIMA DORU GİTTİGİMDE DİLEDİGİM Bİ DİLEK VAR RABBİM SU YATAK TABUDUM OLSUN SON GÖZLERİMİ KAPAYISIM OLSUN DİYORUM SEVGİ DENEN SEY NEDİR ANLAMIYORUM BİRDAHA BİRİNİ NASIL SEVERİM NASIL BİRİNE GÜVENİRİMM BUNUDA BİLMİYORUM ALLAHIM BENİ AF ETSİN