1. Ana Sayfa
  2. İslam
  3. Nokta Hala Destanı

Nokta Hala Destanı

Son güncelleme: 02.01.2009 22:00
kurtuluş kurtuluş foto
  • http://collect.myspace.com/music/popup.cfm?num=0&time=undefined&fid=201654791&uid=1&t=g198mPa4Fu26zb


    NOKTA HALA DESTANI



    Çolvaroş köyünde Haşiloğlu cevherin kızı Hacınumanoğlu İsmail'in karısı nokta hala adında bir Hemşin gelini 3 kızı ve bir oğlu dünyaya geldikten sonra çok genç yaşta dul kalır. Ama oda birçok Hemşin kadını gibi evlenmek istemez ve kaderine razı olur. Oğlu Ahmet'i büyütmek için bütün şefkatini ve fedakârlığını seferber eder. Onun en büyük arzusu Ahmet'i büyütmek ve gurbet ellere Kırım'a yollamaktı.(Hemşin'de yaşlıların dilinde gurbete Kırım denirdi çünkü genelde yöre insanları yöre insanları gurbete Kırım, Batum tarafına giderlerdi) yıllar çabuk geçti. Nokta halanın Ahmet'i büyüdü köyde herkesin sevdiği takdir ettiği akıllı bir delikanlı oldu. O da her Hemşinli erkek gibi genç yaşında ailesinin geçimini, sorumluluğunu kalbinde, taze omuzlarında duyarak gurbete çıktı. Kırım'da hemşerisinin yanına gelen Ahmet, orda çalışmaya başladı gurbet hayatı 4 yıl sürdü. Bu sırda ise Nokta Hala Ahmet'in özlemiyle yaşıyordu, kardeşlerini ve eşini çok genç yaşta kaybeden Nokta Hala yalnızlığını ve özlemini hep Ahmet'i için biriktiriyordu. Fakat nokta Halanın kara bahtı gülmeyeceğe benzerdi onuruna çok düşkün olan Ahmet patronu ile kavga etmiş, çok kısa süreli olsa hapis yatmıştı. Veremin amansız kollarına hapishanede yakalanan Ahmet'in üzüntüden bu hâle düştüğü sanılmaktadır. Özellikle Nokta hala bu olaya böyle yorumlamaktadır. Memlekete hasta dönen Ahmet bu korkunç hastalıktan kurtulamayarak öldü. Nokta Hala ise oğlunun acısını en büyük şiddetiyle tattı. Bu acılara Nokta Halaoğlu Ahmet için söyledikleri zamanla destan olarak dilden dile yayıldı. Bu destanda bazen isyan, bazen tevekkül, bazen cemiyet, bazen felek, bazen mazi, bazen hal, bazen istikbal, fakat her zaman Ahmet vardır. Bu destanın dört yüz kıta civarı olduğu sanılıyor günümüzde yüze yakın dörtlüğü mevcut ayrıca İbrahim Can , Birol Topaloğlu ve Gökhan Birbenin ayrı ayrı kasetlerine koydukları ağıtlar dinlenmeye değerdir. Aşağıda bu destanın küçük bir kısmı var, kalemsiz kâğıtsız dilden dile dolaşan bu destandan bir annenin evladı için hissettiklerini bulacaksınız.

    AHMEDUM DESTANI

    Kirova şehrine ettim intizar,
    Kara bıyıkların aldı mı nazar?
    Ahmet anasına bir mektup yazar,
    Şimden sonra yazamazsın Ahmedum.

    Uğramasın Kirova ya makina,
    Felek ağu kattı tatlı aşına.
    Çok oturdum mezarının taşina,
    Şimden sonra daha yazmam Ahmedum.

    Kirova şehrine makine işler,
    Batum limanında gemiler kışlar.
    Yaram derindedir ciğere işler,
    Şimden sonra yara almam Ahmedum.

    Kirova dediğin adenli şeher,
    Kara bıyıkların dünyayi değer.
    Ağaç meyve verir dalini eğer,
    Senden sonra daha yemem Ahmedum.

    Merağım yok, koca ile kardaşa,
    Eyvah, evladımla çıkmadım başa.
    Felek beni ne hain çaldın taşa,
    Dört yanımdan yara aldım Ahmedum.

    Tam yirmi yaşında aldı eşimi,
    Deryalara kattım bu göz yaşımi.
    Kim kabre indirecek leşimi,
    Kuran okuyanım yoktur Ahmedum.

    Düşsem deryalara deryalar boğar,
    Evladı olana bir gün gün doğar.
    Bizim dağa yağmur ile kar yağar,
    Senden sonra hiç kalkmasın Ahmedum.

    Kirova dediğin kırımın ucu,
    Kahpe felek seçmez kocayı genci,
    Kavga ettin seni kaldırdı kolcu,
    Belki hapsoldun da korktun Ahmedum.

    Ben seni büyüttüm kıymetli nazlı,
    Mektubun içimden okudum gizli.
    Ananun haberi çok acı sözlü,
    Belki ondan verem oldun Ahmedum

    Yaz gelince çoban kurar yataği,
    Herkesin işliyor şendir peteği.
    Biz kahpe felekten yedik köteği
    Bu kötekten iflah olmam Ahmedum.

    Bizim çorap ipti baştan söküldi,
    Geldi vereseler sınır dikildi.
    Anan dört kat oldu beli büküldi.
    Sınır dikenlere ahım kalsın Ahmedum.

    Yol ver dağlar aşacağım buzlama,
    Yeter yaralarım daha sızlama.
    Ahmedum un mektubunu gizlema
    Verin okuyayım sitem yazılı.

    Dedim 'ölüm olmaz',hastalık şaka,
    Meğer Azrail'e vermiştin yaka.
    Yetim kızlarıma kim olsun arka,
    Senden sonra arkam yoktur Ahmedum.

    Dumanlanur gemilerun borisi
    Azrail da aldi evun birisi
    Benum gurbetcimun geldi gerisi
    Senden sonra gurbet yansun Ahmedum.

    Evvel bahar gelur merakli aydur
    Mezarun yüksekdur etrafi çaydur
    Kirpiklerun uzun kaşlarun yaydur
    Senden sonra daha görmem Ahmedum.




    Gülüm soldi,doli vurdi bostana
    Benum dertlerumi yazun destana
    Haber sorsam Haladaki ustana
    Acap meraktan mi eldun Ahmedum.

    Ben dertliyim, öz canumdan bezerum
    Dağlara, taşlara destan yazarum
    Abdal oldum her kapiyi gezerum
    Eller güler ben ağlarum Ahmedum.

    Her an dumanlidu bizum dağumuz
    Bülbül ötmez viran kaldi bağumuz
    Cefa ile geldi geçti çağumuz
    Bu dünyayi viran gördum Ahmedum.

    Sen meraktun çağlayanun suyina
    Ben yangunim evladumun boyina
    Çikamadum Çolvaroşun köyina
    Senden sonra varoş yansun Ahmedum.

    Hunut daği çiçeklenup aşmasun
    Dereler kurusun, asla taşmasun
    Ana yuvasuzdur, nasil şaşmasun
    Şimden sonra yuva görmem Ahmedum.

    Gemi yolci ister, borisi sesler
    Kuşlar yavrisini yuvada besler
    Başina koydiler kırmızi fesler
    Senden sonra fesli görmem Ahmedum.

    Güz gelince bizum dereler buzlar
    Evladun acısi içerden sızlar
    Toplanun yanuma sahipsuz kızlar
    Şimden sonra 'baci'demez Ahmedum.




    Çiçekli yaylalar toprakli, taşli
    Eyvah, ben gezerum gözlerum yaşli
    Eller gelin eder kutni kumaşli
    Senden sonra gelin görmem Ahmedum.

    Deli gönul daim gitme havada
    Ben bülbüli uçurmişim yuvada
    Yol bulamam, kaldum bir düz ovada
    Ne tarafa gideceğum Ahmedum.

    Deli gönül, her an çekersin firak
    Çok çektum dünyada dert ile merak
    Kahpe felek elleri etti çirak
    Bize hayat kara oldi Ahmedum.

    Benum gönlüm herdem duruyor garip
    Mahşerde görürüm, olursa nasip
    Bize yardum etsun Hazreti Habip,
    Hayatumda gülemedum Ahmedum.

    Arı oğul verdi sardı peteği
    Koyin otlar, çoban kurar yataği
    Ben felekten hain yedum köteği
    Bundan sonra daha yemem Ahmedum.

    Göçler çat düzina ederler düşüm
    Dedum yuva kuram, bozuldi işum
    Kudretten sineme vurdi bir kurşun
    Bu yaradan iflah olmam Ahmedum.
    ALINTI
#02.01.2009 22:00 0 0 0