Yoldan geçiyordu, durdu...Bir bahçe vardı...Donuk adımlarla, adım adım bahçenin duvarına yöneldi...Donuk gözlerle çiçeklere baktı, baktı...Çiçekler sıcaktı...Donmuş bir sesle bahçıvana sustu.
- Bu çiçekler kesilecek mi? bu çiçekler gidecek mi?
Bahçıvan dizlerine bahçeyi çöktü. Yüzüne çiçekleri döndü. Bir ışık yanmıyordu, yandı söndü...Elleri gözlerine baktı, gözleri ellerine aktı...Gözleri ellerini gördü...Elleri kördü...Sönen ışık yandı...Yanan ışık söndü...Dün yağmır yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı, bugün dindi...
AĞLAYACAKTI...KİM ANLAYACAKTI...
ÖZDEMİR ASAF