Şimdi öyle kararsız öyle masumum ki.
Ne yapıp ne yapmadığımı sorguluyorum.
İçimde tuhaf bir cahillik, kendini henüz bulamamanın rahatlığı, tarihsizim sanki, hiç birşeyim..
"Sonra" kavramım intihar ediyor, öncelerin canı ceheneme..
Kaybolmuş bir anahtar, kovalanmayan bir firari gibiyim.
Konuş deseler dile gelmem, düş olsam düşemem hayatın içine..
Cömert geceler hala karanlık bak.
Dudaklarımda sistem dışı bir hüzün, az sonra hıçkırıklara boğulacağımın ıspatı.
Yanmış bir apartman yıkıntısı, yada terkedilmiş bir kasaba ıssızlığındayım belli belirsiz..
Bu benim kavgam, samimi kinlerdeyim, yorgunum yoruldum
Zaman terbiyesizce edilen bir küfür öncesi şimdi bana, az sonra başlayacak, bütün hayaller tükürüğüme yapışacak, çarpacak hayata bak gör!
"Gel gör beni aşk neyledi" diyor Yunus
Şimdi anlıyorum, şimdi sözcüklerin varoluşuna, yaradılışına eriyor aklım
Tüm sözcükler yüreğimin ucunda, her harf bir atış, her cümle bir ömür.
Herkes ben, kimse ben değil..
Hayat, hayal, tarifsiz, sebepsiz.. iyiki yoksun !