Yol yorgunu düşlerimi sırtlarken kalemim
Dudağımda detone olmuş tüm kelimeleri kusmakla meşguldüm
Düşlerimi sollayan ne idüğü belirsiz kelimelerin acıları dolarken içime
Ağırlık yapsın diye de bağrıma basıyordum aşkın gizemini
Susabildiğim kadardı hayat
Ve konuşabildiğim kadar aşk...
Günahları aç karnına içiyorum ben
Toplu intiharlar taşıyorum üzerimde
.....
Uydurduğum masalların inanırlığı kalmadı artık
Kuyruklu bir yalandım ben
Her şey başladığı yerde bitiyor şimdi ..
Günahlarımın tam gölgesinde....
Öpeyim ve geçsin dedi hayat..
Çünkü en büyük günahtı seni sevmek
Çok güzel. Kendimi buldum bu güzel paylaşımın içriğinde. Emeğinize sağlık.
Kendi elimle yıkıyorum ölümlerimi
Ve taziyeler düşürüyorum boşluğuma.
Bir kaç ölüm daha gereken bana
Yanağına düşmek kadar cesursa yüreğin
Bu ölümleri bana lütfedermisin???