Geceye Sığdırdım tüm hüzünleri...
Beni aldığı gibi alabilir sandım...
Sığamadı gecelere hüzün...
Nasıl eksiliyorsak her geçen gün dünyadan
O kadar çoğaldık hüzünlerde...
Eşsiz bir acı bu.. yaklaşma ne olur değme yalnızlığıma...
Dokunma acizliğime...
Söz etme hiçbirşeyden
Beni söyleme
Daha ben beni bilmiyorken...
İzin ver öleyim en can alıcı satırlarda...
Bırak da satırlar batırsın sözcükleri kalbime...
Her sözün öldürmeyen bir darbe
İzin ver ne olur şehirsiz kalayım şuralarda
Herhangi biryerlerde sadece kendimle....
Terket kendimsizliğimi....
Bir hayal olsun düşlediklerim
Hiç pembesine sığınamadığım...
Bırak sen beni benimle
En iyi ben anlarım bu hayali..
Sessiz kal biraz bak benim dilsizliğim tuttu
Çığlık çığlık döküldüm gençliğimden...
Toprak toprak öldüm...
Gördün değil mi nasıl gittim..
Gece her taraftan yaniyor, yakiyor, dusunceler caresiz ve yoksun. Pembeler ise dilsiz ve yoksul, arkasindan bir kova su dokeninden... Ve kimsesiz Ve anlamsiz Ve gece Ve huzun... Ve hayalsiz
Bu yazmis oldugunuz satirlar daha ne anlatabilirdi ki? Otesi var mi acaba?
Yureginize saglik, cok guzel. Tebrik ederim.
Duygulandim