Hiç gitmeyecekmis gibi dünyadan
Avut kendini gönlüm, uyanma rüyadan
Pay çikar her seyden kendine
Hep sevildigini düsün
Herkesi kendine hayran bil
Güzeli sev hep, çirkin senin dengin degil
Hatir gönül saymak derdin olmasin
Boya saçlarini, sakin rengi solmasin
Içinde hep pazarliklarin olsun
Hesap tutmasa da yasindan yana
Sakin bakma, cebindeki kafa kâgidina
Kandir baskalarini, bildirme rengini
Asla kandiramayacagini, unutma kendini
Göstermelik saygiyi eksik etme dilinden
Hep dogruyu yazan kalemin! Düsmesin elinden
En güzeli yaz, en güzeli söyle!
Ömrün neseyle geçsin hep böyle!
Otur karsima divane gönül
Unut yukarda yazdiklarini
Her seyi iyi bildigine kanma
Herkes her söyledigine, inanir sanma
Rüya görmenin zamani geçti
Aklin her seye bir deger biçti
Insan olmanin hatirina
Riyayi getirmeyesin aklina
Fikrin neyse, o kelam çiksin dilinden
Aninda kaçasin, hayinlarin yurdundan, elinden
Sevgi de saygi da öz'de olmali
Kul hakki hep gözde olmali
Kalbinden geçeni, açikça dostuna diyebilesin
Çekinmeden sofrasinda lokma yiyebilesin
Kisacasi sözün sonu
Dürüstlüge yeter olmaz konu
Hep iyilikle güzellikle yaris
Hiçbir sey olmadan önce
Sadece insan olmaya çalis.
Özellikle hayatın özünü şu dörtlük açıklamış zaten...
Kisacasi sözün sonu
Dürüstlüge yeter olmaz konu
Hep iyilikle güzellikle yaris
Hiçbir sey olmadan önce
Sadece insan olmaya çalis.
________Emeğinize sağlık güzel şiir...