Dusunuyorum da,
Sanirim en buyuk korkumuz oldugumuz gibi gorunmek.
Yumusacik kalbimizin fark edilmesi,
Naif yonlerimizin kesfedilmesi,
Cesaretsizligimizin anlasilmasi,
Korkularimizin paylasilmasi,
Sanki zarar gorecegimizin en buyuk isareti...
Kabuklarimizin altinda kendimizi saklamakta ne kadar da ustayiz.
Ve ne kadar guclu korunuyoruz,kalkanlarimizin ardinda.
Hissedilmeden,el degmeden,sevgimizi gostermeden.
Deniz minareleri,midyeler,
kirpiler ve kaplumbagalar gibi..
Sahi koruyor mu bizi catlamamis bu sert kabuk?
Kimse incitemiyor mu duygularimizi,inanclarimizi,benligimizi?
Yoksa zarar mi veriyor bu urkeklik,bu kabuk bize?
Hissettiklerimizi golgeliyor,yansitmiyor mu gercek kimligimizi?
Duygularimizi bastiriyor,el ele tutusmamizi engelliyor mu?
Eger bir yildiz gibi isil isilsam ve bir yildiz kadar parlak,
Ne cikar atesbocegi sansalar beni?
Belki en hoyrat yurek bile atesboceginin
O ucucu,masum,sevimli cocuksuluguna el kaldirmaya kiyamaz.
Guclu kapilarin arkasina kilitlemesem kendimi,
Korkakligim,sevgi istegimi
En insani yonlerimi kayitsizca sunabilsem,
Bu sert kabugun agirligindan kurtulup
Bir kus gibi ucacagim ozgurce.
Anlasilacagim ve bir ayna gibi yansiyacagim karsimdakine.
O da cozulecek belki,
Samimi ve guvenliksiz,silahsiz biriyle goz goze gelince.
Oysa bir gorebilsek bunu.
Kalmadi boyle insanlar demesek.
Guven duygusuna bu kadar muhtac olmasak.
Kirilmaktan korkmasak. Yaralansak...
Ne olur bir darbe daha alsak?
Yeniden acsak kendimizi,atabilsek kabugu.
Denesek.
Risk alsak.
Yanilsak.
Fark etmez.
Tekrar,tekrar bikmadan denesek .
Ve kucaklassak yeniden.
Tipki eskisi gibi.
Ne oldugunu anlayamadigimiz o 15 yildan oncesi gibi.
O zaman fark edecegiz.
Ne kadar ozledigimizi birbirimizi.
Neler biriktirdigimizi,
Kaybolan degerlerimizi ne kadar ozledigimizi .
Beraber geldik beraber gidiyoruz oysa.
Vakit az ,paylasmak,sarilmak icin
Yasadigimiz cografya zor,sartlari agir.
Yuregi daha fazla kusturmemek lazim.
Sirtimizda agir kufeler,her gun katlanan.
Ve kosullar bir turlu duzelmeyen.
Sevgiye cok ihtiyacimiz var.
Ufukta kara bir kis gorunuyor.
Ancak birbirimize sokularak atlatiriz o gunleri.
Kirin o sert kabuklarinizi.
Kurtulun bu yukten.
Korumuyor o kabuklar,aksine zarar veriyor bize.
Yalnizliga mahkum ediyor bizleri.
Hem hepimiz bir yildiziz.
Ne cikar atesbocegi sansalar bizi....??!
Vakit az ,paylasmak,sarilmak icin
Yasadigimiz cografya zor,sartlari agir.
Yuregi daha fazla kusturmemek lazim.
Sirtimizda agir kufeler,her gun katlanan.
Ve kosullar bir turlu duzelmeyen.
Sevgiye cok ihtiyacimiz var.
___________Emeğinize sağlık bu güzel anlamlı şiir içinn...