Tertemizdi sanki dunya gozlerimi actigim anda
Hic dusunmeden inandım masal tadinda yarinlara
Yalanlar ortasında kaldi tum cocukluk anilarim
Cizgi romanlarin disinda bir kahraman bulamadim
Toz pembe olmasaydi keske tum ruyalarim
Hep sorular sordum ama cevaplarini alamadim
Hep yalan soylenmis hep yalan
Kavusamadı hic ayrilanlar, masallar gercek olmadi
Asik oldugum sokaklarda kimseler konusmadi
Ama sehir hic susmadi hep agladi hep agladi
Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gun hersey dese
Ben inanirim belki de bu yalana
Ben de alisirim gozlerimi kapamaya
Bir yol gorunse uzaklarda isiklar altinda son bulan
Melekler alsa beni goturse karanliga teslim olmadan
İskence gordu asfaltlar, catlaklarina kan doldu
Yikintilar arasinda kaç cocugun hayalleri kayboldu?
İnsan neden kendini unuttu neden kendinden oldu?
Hangi yolda kac kisi bir hic ugruna canindan oldu?
Hep yalan soylenmis hep yalan
Ayrilanlar hic kavusmadi, dinledigim masallar hic gercek olmadi
Kimse sandigim kadar masum kalmadi, savas durmadı olum azalmadi