Sensizlik Kentindeyim

Son güncelleme: 26.08.2005 11:40
  • Yeni bir aşk için düş kurmak.
    Biliyor musun,bir yer var orada.Var olabilme ihtimalleri içinde bir kent . Kapısında aşklar var,acılar var.Göz yaşı nikah kıymış kimsesiz,sahipsiz kedere, acılar bir hançer misali, gözyaşlarıyla akmış yüreklere.Biliyor musun? Bir yer var burada.Önyargılarınla yarattığın,manayı anlamsı kılan,özü terk edip yavanlaştıran , mantığı felç eden, sosyal anarşistler gibi, Faşistçe yargılayan ve sadece senin doğrularının peşin yargılarından oluşan. Oysa dünya hiçbir zaman iki boyutlu olmadı ...

    Umut , sırça güvercinin kanatlarında ,özgürlüğe uç ......
    Yüreğimin gelgitlerinde dönüm noktası; en olmaz gecelerimin arzu ve istek kıskacında var olan erişilmezlik, ve sen EY SEVGİLİ bir hançer gibi, boylu boyunca yüreğimde pas tutan sevdalım, yitik bir yaşamın, yaşanılmış yüzünde olmayan sen.Biliyor musun ? Bir şehir var burada.Hiç kimsenin olmadığı, sensizliğin var oluşuyla yok olan bir şehir .

    Ne acı ki, bunca yıl sonra, böylesi uzak olman.Tanımsız bıraktığın kim? Yada biz neyiz? Bu soruları sana sormaksızın cevaplamak isterdim. Biliyorum ki beynimi kısır döngü açmazlarına sokan; sürekli aynı varyantlara dönmeme sebep olan; içimdeki gizli ikincillerimin, isyan etmek için hazır bir kıta gibi, her an savaşa çıkacakmış gibi konuşlandırılıyor olması; ve bir türlü kavrayamadığım bende ki biz kavram kargaşasının, senin içindekilere denk olamayışı.Peki biz neyiz ? Yada ( BİZ ) ne demek ?...

    Bu kopuşun ardında ki, o iğrenç deprem mevsimlerini; yürek ten azat ediliş süreçlerini; yıkılan bir duvar gibi, yavaş yavaş silinmeleri; aşınmış sözcük guruplarının, yaşanılan üzüntüyü, acıları, yürekte kopan fırtınaları dile
    getiremeyişini ve kahrolası unutulmaları, hiç kuşkusuz daha öncede yaşadık Bunlar yaşamımızın ilkleri olmayacaklar belki ama yaşamımızın da böyle ilkleri bir daha asla olmayacak .Gerçek olan bir şey varsa , oda içim deki çokluğunu ve senin hatıranı anılarımda da olsa yaşama mecburiyetinde olduğumu biliyor olmam.Sen içimde coşan bir fırtına, coşku seliyle akan bir nehir, ve sen kör olası gecelerimin umut ışığı, avuntusu oldun .



    Vedalar edilmeksizin ayrıldık .Oysa buna hakkımız vardı .Felsefe her ne olursa olsun, yada bizler, yer yüzünün en aşağılı , en tahammül edilmez , en değersiz kişileri dahi olsak bile, yaşanılmış gerçeklere nezaketten, o son sözü söyleme, son kez ellerinden tutup tokalaşmayı, belki de son bir öpücük alınlara konulan ve iyi dileklerimizi dileme fırsatını birbirimize vermeliydik...
#20.08.2005 12:16 0 0 0
  • eline saglık
#20.08.2005 18:31 0 0 0
  • eline sağlık
#26.08.2005 11:40 0 0 0