YolunA Kurban Olayım
Daima Düşünceli
Susması Konuşmasından Uzun Sürerdi.
Lüzumsuz Yere Konuşmazdı.
Konuştuğunda Ne Fazla Ne Eksik Söz Kullanırdı.
Dünya Işleri Için Kızmazdı.
Kendi şahsı Için öfkelenmez Ve Asla öç Almazdı.
Kötü Söz Söylemezdi.
Affetmeyi Severdi,affetmekle Kalmaz Onlara şeref Ve Değer Verirdi.
Kimse Ile çekişmezdi.
Boş şeylerle Uğraşmazdı.
Umanı Umutsuzluğa Düşürmezdi.
Hoşlanmadığı Bir şey Hakkında Susardı.
Kimsenin Kusurunu Araştırmazdı.
Kimseye Hakkında Hayırlı Olmayan Sözü Söylemezdi.
Yanında En Son Konuşan Kimseyi Ilk önce Konuşan Gibi Dikkatle Dinlerdi.
Gerçeğe Aykırı övgüyü Kabul Etmezdi.
Herzaman Ağır Başlıydı.
Herkesin Anlayacağı Dilde Tane Tane Konuşurdu.
Yürürken Beraberindekilerin önünde Yürümezdi.
Kapısına Yardım Için Gelen Kimseyi Geri çevirmezdi.
Dostlarına; "dünyada Garip Bir Kimse,yahut Bir Yolcu Gibi Olun"derdi.
Sıkıntılı Hallerinde Kabalaşmaz,bağırmazdı.
Fakir Zengin Ayırımı Yapmazdı.
Dostlarını Zenginliğine Göre Değerlendirmezdi.
Dürüstlüğü Severdi,yalanı Hiç Sevmezdi.
Sade Ve Temiz Kıyafetler Giyer,gösterişten Hiç Hoşlanmazdı.
Birisiyle Konuşurken Yüzünü Başka Tarafa çevirmezdi.
Kendisi Için Ayağa Kalkılmasını Sevmezdi.
Dostlarını Sık Sık Ziyaret Eder,onlara şakalar Yapardı.
Kendi Işini Kendisi Yapardı. Sabahları Evinden çıkarken; "ilahi,doğru Yoldan Sapmakatan Ve Saptırılmaktan,kanmaktan Ve Kandırılmaktan,haksızlık Etmekten Ve Haksızlığa Uğramaktan,saygısızlık Etmekten Ve Saygısızlık Edilmekten Sana Sığınırım" Derdi.
Sıradan Değildi,ama Sıradan Insanlar Gibi Yaşardı.
O, HZ. PEYGAMBERİMİZ SAV'di