Görüyorum ayın ne kadar yalnız olduğunu
Güneş sıcaklığında kendini yakıyor
Toprak bağrında ölüler saklıyor
Denizin ağzı tuzdan buruş buruş
Nereye baksam acı görüyorum
Aklı olmayan deliler yalnızken ağlıyor
Herkes onlara gülüyor Onlar biliyor
Nerde bir kalabalık görsem
Hepsi toptan ölecek diyorum
Karışamıyorum içlerine ölmemek için
Bir köşe de bir deli gibi bir ölümsüzlük bekliyorum
En çok arkadaşı olan en çok cesedi olandır
Ben hiç ceset istemiyorum