Bu susma esigine ne zaman geldim bilmiyorum.
ama artik buna ihtiyacim oldugunu duyumsuyorum.
Burasi yasama dair gerçekligimin bana dokundugu ve ilk kez direnmedigim bir yer.
öylece susuyorum.
bana yapisip kalan tanimlari ögütüyorum
yine susuyorum
varsayim yok
tasarim yok
iddia yok
beklenti yok
ben yok
hiç birsey yok
sade sessizlik var
hersey var
sevgi var
sanki sonsuzlugu kucakliyorum.
yaprağın yeşilini görmek diyorum ben buna...
gözlerinde ki ifadeleri de saklayabiliyormusun peki
öyle sustum ki
öyle sustu ki yüreğim
bunu da başardım
içimdeki sessizlik sadece içimde değil
gözlerimde ruhumda
sonsuz kadar sonsuzluk olsaa susar yüreğim susar ruhum susar sesim...
böyle daha mutluyum
suskun yüreğine sağlık