1. Ana Sayfa
  2. Duygusal
  3. Yalnızlığın Alfabesi

Yalnızlığın Alfabesi

Son güncelleme: 15.01.2010 15:45
Şayeste Şayeste foto
  • Bir yokluk yazıtı, olmayanın üzerine konuşma hali

    A- Yalnızlığın Bismillahı, kitap kapağı, zifaf gecesi Arkadaşlığın, Aşkın, Ailenin yerinde püfür püfür yeller esmesi. Esmesi Esmesi Durmaksızın esmesi Alışması yokluğa; hiçliği Alışkanlık edinmesi Esmesi iş değil de üşütmesi ilk adım. İlk harf. Yalnızlığın elifi, alfası, A'sı. Kapısından geçtiğinin habercisi Acı'ya dönüşmesi: Direği sızlayacak burnunun, kış mevsimi sana talim ettirmiş olmalı bunu. Dudakların gergin: Yırtıldı yırtılacak. Sözler ağzında birikecek. Birikecek Birikecek Cık! Söylemeyeceksin Bu bir çaresizlik halidir. İşte o vakit ağlamak isteyeceksin Ancak Yalnız İnsan, şunu bil ağlamak; küçük "a" ile yazılır Seslidir malum, "a"nın şöhreti bu Gel gelelim, o sesin yalnızca içinde yankılandığını ancak küçük "a" kullanarak anlatabilirsin

    B- İnsan doğası gereği, ne kadar sosyal bir varlıksa, yalnız insan da o kadar doğasını "Başkalaştırmıştır." Başkalaşma halidir ikinci pencere, kendin için görünmez bir kumaş Biçme! Nefesini gönderdiğin yerdir ikinci pencere: Boşluktur yani. Madem yalnızlığınla yaşamaya soyundun, o halde Boşver demeyi de öğrenmen gerekir. İkinci bab, sana hiçliğin çekirdeğini anlatır Ruhundaki derin yarıkta ne vardır? İşte buradan içeri bakmadan önce "Boşver!" demeyi öğreneceksin Çünkü bu soru, yanıtı senden almadan sana yanıt vermez. Sen boş vermeden o da sana boşluğu vermez!

    C- Üçüncüler bir nihayet gelir kimisine Çekirgenin bir türlü yapamadığı sıçrayıştır, diyalektiğin ununu elemeyi bitirip eleğini astığı katmandır. Yokluğu ve bitişi andırır maddenin üçüncü hali, Allah'ın hakkı bile üçtür derler Oysa Yalnız İnsan, anımsa! Yalnızlar için, Allah'ın bile unuttuğu derler O yüzden üçüncü durakta sana durmak falan yok Payına düşen bir öğüt, bir harita daha Eğer her boşluk dolduruluyorsa, sen tetikte ol Çünkü Yalnızların boşlukları, -imsilerle dolar Arkadaşımsı, aşkımsı, ailemsi Ve onlar Cerahattir Akıtması, dolmasından uzun sürer.

    Ç- Gelelim senin için anlamsızlardan anlamsız beğenmeye Çaba anlamsızdır, yalnızlığı söküp götürmeye Ve çoğu zaman Çamura saplanan bir tekerlek gibi olduğun yerde döner de dönersin. Bu seni daha çok içine çekmekten fazlasına yaramaz. Dilediğin yalnız fakat vakur olmaksa, al lügati eline ve bir hamlede karala o sözcüğü Çaba, vakarı için çamurdur Yalnız kişiye

    noimage

    D- Senin için "olmayan" bir şey daha var söylemem gereken, Dahil olmak yoktur sana Sen Dışarısın, dışarıdasın Öyle ya, bir gönle dahil olabilseydin, bu öğütlerimi bir köşeye yazmakta olur muydun?

    E- İyisi mi, sen gel benim izimi sürmeye devam et Yalnız İnsan Zira yolun uzun ve bitimsizlik olasılığı da hayli yüksek Kaybolmak işten değil. Her yalnız zaten biraz da kaybolmuş değil midir? Belki Ama her yalnız biraz da kendisini bulur kendisinde Eğer, belleğindeki "Ben" -ki hadi harf icabı Ego diyelim- yeterince eskimemiş ise. Hayır, Yalnız insan Hayır! Yalnızlık her zaman hiçleştirmez Tam da anladığın gibi.

    F- Her yalnız bir Faul mağdurudur. Kollarını sıvar ve çıkar hayatın boktan arenasına Karşısına gelecek olanı bekler. İlkeleri ile bekler onu, öfkesi, çabası, niyetleri ile bekler. Ama beklediğini bulamaz. Sırtından yer ne yerse, hatta kestaneyi çizdirir deyim yerindeyse. Faul, Fakirliktir! İlkeden az, hileden çok katılmış; var olmak için değil yok etmek için yapılmış hamledir. Belki de derdin yok etmek değil ama var olmak olduğu için yalnızsın, bunu da unutmaman gerekir. Ne de olsa çoktur onlardan ve zengin olanların azınlık olduğu bir gerçektir. Sana da bu çeşit bir zenginlik düşmüşse, azar azar çekip gitmek de kaidedendir.

    G- Gülmek çoğuldur. Sözlüğünden at onu da. Aynanın karşısında kendi aksine gönderdiğin o memnun ifadenin adını gülmek sanıyorsan, yanılırsın O bir hesaplaşma. Biz de henüz "H" harfine gelmedik "G" durağındayız bu garip yolun; ağırlık noktasında Tekil olanlar düşecek payına bu harften, Gitmek, gitmek, gitmek Göğüs Germek, eksilmeye attığın her adıma. Yalnızlığın hakkını vermek için, gitmek gerek Göğüs germek gerek evet! Gülmeyi de atacaksın sözlüğünden, anlaştık. Bunların tamamına da Göt gerek (Hiç dudak bükme, öyle!)

    Ğ- Yalnızlığın yumuşak olduğunu kim söyledi ki, "G"si yumuşak olsun. Her gün hissedeceksin düşüp çakılmanın acısını O yüzdendir Yalnız İnsan, aynı şiddetle -asla yumuşakça ve nazikçe değil- doğrulmanın ve yeniden yürüyebilmenin memnuniyetini de hissedeceksin. Unutma senin lügatında hiçbir sözcüğün yumuşak bir başlangıcı yoktur!

    H- İşte bu harf sana tanıman gerekeni fısıldayacak, belki de çoktan tanıştığını. Hıyanet, Hasis, Haris, Hınç Tanı ve bırak. Ellerini sürme Eğer o elleri bu katranlara bulamaya gücün vardı ise, beni boşuna konuşturma. Bırak! okuma bunca yazdığımı, dinleme söylediğimi. Ama bilirim ki gücün yok O yüzden sadece tanı -ki gördüğün zaman en süratli adımlarınla kaçabilesin. Bilhassa hainlikten sakın kendini, onun lekesi zamanın suyunda bile çıkmaz bilesin

    I - Issızlık senin arka bahçen, bilinçaltın, suskunluğun, kıpırtısızlığın Oysa her Yalnız İnsan ıssız değildir anımsa bunu Uğruna kılıcını çektiğin birşeyler yok mu? Sen amaçsız değilsin Yalnız İnsan, sen ıssız değilsin ama üzgünüm İnsansızsın

    İ- İğne ve İronidir senin neşen bundan böyle Bilip de susamamaktan bir başınasın Yalnız İnsan. O halde zırhına sahip çık; İğne de İroni de demir leblebidir. Yutmasını da bileceksin yutturduğunca. İnanmak, işte onu "i"lerin en büyüğü ile yaz. İnandığın şey senin çığlığındır. Onu kendin için haykırırsın ve yanıtlar ummazsın. Senin kalendir inancın. O düşerse, sen de düşersin. Bugün, bir insanboyu yalnızlık bedeli ile taçlandırdığın İnancın değil de nedir?

    J- Serin bir ağrı oturur yüreğinde. Müzmin ve geçirilemez bir ağrı Namludaki bir terk kurşunusun sen. Her an gitmek için, bırakmak için, bağlanmamak için hazır, amade İncecik sızıdır işini bitiremediğin. Sana bu iş yumuşak değildir dedim zaten. Jilet acısıdır o, pıhtılaşana kadar işini bitiremezsin İşini bitirsen, izini geçiremezsin.

    K- Kalabalıktır, kamuflajın. Arkasında nefeslendiğin duvar Yorgunsun, yalnızlık kamçıdır geceye bilhassa. Yastığın yorganın üzerinde şaklar. Sahip olamadıklarındır "k" faktörü Kimse olmak değil mesele, kimsesiz olmak.

    L- Lüksü olur mu bir yalnız insanın? Pekala olur Bir selam mesela. Posta kutusuna düşen kartpostal. Pahasız. Ama geçici. Halel getirmez -siz'liğine, -sız'lığına. -siz, -sız olmamak Allah'a mahsus derler, yalnızlığı da ona hasrederler Tanrı değilsin Yalnız İnsan haşa! Onun yalnızlığı biricikliğinden gelir. Seninki kusurundan ve eksikliğinden Ve senden ne çok var bir bilsen

    M- Kurtulman gerekenler var Başta da Mazeretlerin Onlar senin yalancı şahitlerin. Ama'lar, Üstelik'ler, Çünkü'ler Senin hayatın dev bir Mahkeme, yastığına kavuştuğun an karar anı Bir uyku alabilmek için o yargıcın elinden, yalancı şahitlere paye verme. Herkesten uzundur geceler sana, bırak öyle kalsın. Hiç değilse yalanı koynuna almazsın.

    N- Yanıtlarından çok soruların var; şüphelerin, sezgilerin "n" durağı, soru işaretidir yalnızlık dilinin. Neden yalnızsın? Nerede başladı bu kimsesizlik? Çatısı Nedir bu tek kişilik dünyanın? Nasıl oldu da, başka türlü olamadın? Yoksa zaten sen, sana verilenden hep başka mıydın?

    O- Ve bazı duraklar da senden gizlenen yanıtlar sandığının anahtarıdır: "O" da bunlardan biri Olmaktır senin gayretin, ilk yanıtın bu Olmak! Ya da Olmamak -ki aslında bu, "ö" harfinin mevzuu çünkü ölmektir olmamak- oysa senin derdin yaşamakla! Tek kalemde, tek başına ve tastamam Bilerek üçüncü şahısların arasında olduğunu "O" olduğunu bilerek. Uzaktakisin sen. Hakkında konuşulan ama yüzüne konuşulamayan şahıssın. Ama hakkında konuşulabildiğine göre -ki umurunda değil bu aslında- Olmuşsun ve Varsın!

    Ö- Ve daha birçok şeysin sen başkasının defterinde Ö harfini kaldırdığında, adın "Öteki" iminin karşısında En başında söyledim Yalnız İnsan, bu sahip olmadıkların üzerine bir konuşma Ne olduğun kadar ne olmadığın da mühim Sahip olduklarını, sahip olmadıkların anlatır bazen Önem'dir sahip olmadığın, Ölçemediklerini önemsemeyenlerin gözünde. Ve onlar senin kıymetlilerini ölçemezler, senin önem birimlerini kendilerininkine çeviremezler. Onlar Kalabalıklar. Bütün bu kıymetleri taşıyıp, onlara sahip çıktığın için sana sadece "Özür Dilemeyi" biçerler Özür dilersin Yalnız İnsan, eğer yan yana durmak istersen onlarla Özür dilersin Ben sana Özür dilemektense, Öteki olmanı öneririm. Ellerinde ahlak mezuraları ile dolaşanlardan olmamak, onlardan başka olmak, öteki olmak

    P- Şimdi kağıdında öncesiz sözler Her biri yüreğinde bir tohum Bir mucize gibi çatlayan Kimine "Piç"tir bunlar Ama Yalnızlığın alfabesinde özgünlük olarak geçecek. Eski köye gelen her yeni adet, Yalnız İnsanın belleğinde uyanandır. Evet ya Piçse piç! Hangi çocuğu piçtir diye iteklemişsin ki? İsa'ya bak Mucizedir kimine göre ve kimine göre de alnına dikenli dallar yaraşır Sen peygamber olmaya soyunmadın Yalnız İnsan. Yine de peşinden sürükleyebilirsin çoğunu Ne dedim sana ben, inancın çığlığındır. Sen umarsızca bırak onu. Duyan çıkar. Piç olsa da bir çocuğu kucaklayan çıkar. Sen Parantez'sin; her alışkanlığın yanında "bunu da bilmeniz gerek!" diye açılan Sen parantezsin Her parantez bir kucaktır, duyurulmak istenen saklı sözlere açılan Ve bazen bu yüzden okunmadan geçeceksin ama bazısı parantez içini okumayı sever

    R- Bu pencereden sen görmeyeceksin Yalnız İnsan. Bu pencere senin nasıl göründüğünü anlatacak. Senin Rengini. Birçok şeye sahip olmayabilirsin ama siyah değilsin ve hatta saydam da değilsin. Kim bilir belki ikisi de birbirine o kadar yakındır ki Yok olmak bakımından aynı cepte duruyorlardır. Ama sen başkaldırının rengini taşırsın çoklukla Kızılsın sen o yüzden. Hüznün çekirdeği senin atomun ve içinde parçalandığında mavi ışırsın Mavisin sen o yüzden. Susmak sana sözden yakın durur. Bir dağ gölü gibi susarsın ve biriktirirsin. Yosunsun sen Yalnız insan, Yeşilsin o yüzden. Senin adresin Araf: yokluğu tecrübe etmeye herkesten yakınken var oluş derdi güdersin. Senin rengin Mor, yalnız insan Bir karışımın alabileceği en derin ve aradaki renk Sen mevsimlerden güzsün. Bir kış arifesi Silkelenişisin hayatın. Temize çekilmeden önceki safhası Sarı ve turuncusun sen. Her renkten birazsın ama onları yan yana tutmayı Reddersin. Bu da seni bukalemundan ayırır. Sen yanardöner olmayı reddedersin. Sen Reddedişin Rengini Resmetmeyi becerirsin Yalnız İnsan, işte bu yüzden de yalnızsın.

    S- Bu harften sana çok şey düşer. Pat diye. Ayaklarının dibine düşercesine düşer. Yalnızlığını itiraf eden herkes gibi Sadeleştirildiğin için Dalında ömrünü bitiren bir meyve gibi düşer, dalı sadeleştirmek için. Sızlanarak düşer, hüzün senin memleketin ne de olsa, anavatanın. Ve Sessizce düşer, dedim sana yalnızlıkta mağrur olmak da vardır azıcık. Usulca eksildiğin hayatlar anlatır bu sessizliği. Ama öyle anlatmaz -çoğunun bildiği gibi- fısıldar: her sessiz harfin payında koca bir fısıltı vardır zaten.

    T- Her yalnızlık, eksilerek Tamamlanır. Ne kadar tastamam bir yalnızsan, o kadar azalmışsındır. Ve çoğunluğun gürültücü bir yığın olduğunu gördüğünde, azalmaktan korkmayacaksın. Teselli, mazeretin kardeşidir. Kov onu sözlüğünden, bütün kapıları yüzüne kapat Bilirsin, çatlaklar sıvandığında depremin yaralarını saklarlar ama yaranın var olduğu gerçeğini saklayamazlar Hakikati, yalanla sıvayamazsın. Ensende bir nefes için bu bedeli ödemeye değer mi Yalnız İnsan?

    U- Pandoranın kutusundaki son kötülük, "U" durağında bir yanılsamadır. Umut, başarısızlıklarımızın hayaletidir. Ve biz ona inandıkça korkmak zorundayız. Kendi karanlığımızdaki asılsız tıkırtıların faili, kabuğumuzun pamuktan çekici Umut Çıplak kalıncaya kadar kendisine doğru yürüdüğümüz ve çoklukla en üryan halimizde bizi bir başımıza bırakandır. Ve sahiplenmemiz için daima güzel kostümler geçirir sırtına, olmayan gözleriyle masum bakışlar gönderir. Biz onu sahiplendiğimizde, o ellerimizi silkelemekle meşguldür üzerinden. Ve tükendiğinde bize en zalim oğlunu bırakır: Utanç! Yalnız insanın sırtında bu ikisini de taşıyacak yer yoktur. Zaten yükü hayli ağır ve paylaşılamazdır.

    V- Hükümsüz bağlaçlar durur bu harfin kutusunda. "ve" bunlardan en önemlisidir mesela. O bağlaç, seni başka birine bağlamak ; o kişi ile yan yana tutmak için yararsızdır hatta sakattır bir bakıma. Öyle ya, bağlamak için davrandığında senle diğerini, ortaya garip beraberlikler çıkacak gör bak: Sen ve yalnızlığın, sen ve karanlığın, sen ve sen Bir bastondur "ya", "ve"nin ellerinde. Ancak ayrışacaksın o bağlaç sayesinde Sen veya bir başkası Bir tercih meselesi olacaksın. Tercih edilen başkası, sen daima sonuçsuz bir mesele olacaksın.

    Y- İşte isminin baş harfi Yalnız İnsan Karakterinin, kaderinin Bu harfle çok sık karşılaşacaksın. Bir yol ayrımını andırır vücudu onun. Ama Yollar senin için hep aynı yere çıkar Sen Yuvarlaksın Yalnız İnsan. Nereye gidersen git, hep kendine dönmüşsün çünkü. Kaypak değildir bu biçim, sana öyle gelmesin. Ancak bitimsizdir başlangıçsız olduğu gibi Kanında bekleyen bir mikrop, zamanını bekleyen bir assolisttir Yalnızlığın, seni güçten düşürerek güçlendirir ve sana duyabileceğin en sessiz şarkıyı söyler. Bu harfi iyi belle En çok da bunu kullanacaksın!

    Z- Son durakta "Zaman" var. O, "durak" sözcüğünü her telaffuz edişimizde bize akarak gülen fon müziği İşte her şeyi değiştiren, eskiten, doğuran, yenileyen ırmak! Bu fon müziğinde sana hitap eden yeri nakaratı Yalnız İnsan : "Her mezar tek kişiliktir" Ölmek bu kadar tekilse, yaşamak neden çoğul olsun ki?

    Bir de "X" var senin için Bilinmezlerin katmerlendiğinde ve yanıtsız kaldığında soruların; büyük olasılıkla sana aradığını verebilecek bir kişi, açmazlarını açacak bir kilit ve bu büyük yasaklı harften başka bir şey bulamayacaksın.
#07.01.2010 09:57 0 0 0
Lucynda Lucynda foto
  • cok kısamıs :D
#15.01.2010 15:45 0 0 0