Sen yoktun,
Yokluğunda kalkardı ada vapurları,
Gölgelerimiz gezinirdi ağaçlık yollarda,
Kayalıklarda seslerimiz çınlardı,
Deniz seni sorardı bana.
Sen yoktun,
Tüm dünyayı değiştirebilirdim,
Oysa aynalarda eskiyor yüzüm.
Ne yana baksam karşımda bir anı,
Meğer İstanbul ne çok benziyormuş sana.
Beklerim onu her sabah erken,
Ak hülyâlara yelken açarken..
Dönmüş geliyor kolunda cepken,
Beklerim onu her sabah erken..
Gözlerim yoruluncaya kadar,
Rûhum yollarda hep onu arar..
Şu hüzünlü mâvilikte zâr zâr,
Beklerim onu her sabah erken
.
F.Gülen