Her yeni günle hayatımızdan alıp alıp giden zamanlara açtık yelkenlerimizi..
Bu yolcu'luk Tek başına zor..
...
Korunaksız oluyoruz,
hani böyle cam bi yürek taşıyoruz can "bildiklerimizin" yanında;
hani insan en özgür can'ın yanında saçmalar
ve hani en rahat onun yanında ağlar ya;ve hani en "Leyla" hallerini de bilir;
en isyankar duruşunda da yanında olur ya;işte ondan..
Yani bir başkasının en ağır hitabı bile dokunmaz ;
Can'ın bir sitemkar bakışı bile tuz-buz yapar bu camdan kalbi..
İşte bundan;can bildiğim ...bundan..
Bu kadar cesur olamadığımdan..
"yalanlar söyle bana"
ki inanmamaktan değil..ki ihanete uğramaktan değil..yalnızca bundan..
Ben başımı onun omzuna koyduğumda O sadece dinlemeli..
Düşünceleri dövmemeli düşüncelerimi..
O dağların derinliği gibi alnında çatık tek iz bile olmamalı..
ve o renksiz renkli gözlerinde sitem durmamalı..
ve bundan içinden geçen kötü hallerimi bilmek istemeyişim..
Küçük şeylere kırılıp gemileri yakan;ama yapmacıkta olsa bi gülüşe dünyaları veren bir can'ım ben...
Yani varsın diyorum gülsün sevgili;
dişlerinin arasında o gülüş durdu ya;gülümsedi ya bu yüze;varsın beyninde bin tilki dolaşsın vakitli vakitsiz..
ırmak ırmak deniz oluyor ya;onun aklındaki soru işaretleri bizde okyanus olur;
aradaki köprüler bırak çeliği,uranyumdan bile yapılsa geçemez tek lafız iki yakadan birbirine..
varsın üçbeş hatamı üretsin beyninde ve varsın küçük lekeler olsun bana dair yüreğinde;
yeter ki yanımda olsun..
küçük bi çocuğum ben;
elma şekeri ağzından hiç düşmeyen;
varlığını;alakasını;gülüşünü hiç esirgemesin o benden