Ayni kalp rahatsizligiyla ayni kaderi paylasan iki yasli adam ayni odayi da
paylasiyorlardi. Tek fark biri cam kenarinda digeri ise duvar dibinde
yatiyordu.
Cam kenarindaki yasli adam her gün camdan bakarak arkadasina
disarisini anlatirdi.
- "Bugün deniz sakin, yine de hafif rüzgar var sanirim çünkü uzaktaki
teknenin yelkenleri
rüzgarla doluyor. Park bu sabah sakin, iki salincak dolu iki salincak bos,
dünkü sevgililer yine geldi, ayni yere oturup konusmaya basladilar, elele
tutustular, ne kadarda yakisiyorlar birbirlerine.
Erguvan agaçlari ne kadar
güzel açmis her yer mor bir renk almis, erik agaçlari da beyaz çiçekleriyle
onlara eslik ediyor. Denizin üzerindeki martilar bugünkü yemeklerini
ariyorlar, ne güzelde daliyorlar suya."
Günler böyle geçip gidiyordu ta ki
cam kenarindaki yasli adam kalp krizi geçirene kadar, iste o anda duvar
kenarindaki adam dügmeye bassa kurtaracakti arkadasini ama seytana uydu,
bunca zamandir sadece dinleyebiliyordu, artik görebilirdi de, iste bunun
için dügmeye basmadi ve hemsireyi çagirmadi. Ayni kaderi paylastigi kisiyi
ölüme gönderdi, ama o bunun hakli bir savunma oldugunu düsünüyordu.
Ertesi gün hastabakicilar ölen yasli adamin yerine kendisini koymaya gelmislerdi.
Hemen yataginin yerini degistirdiler, iste o günlerdir bakmak istedigi
manzarayi nihayet görecekti. Basini kaldirdi ve pencereden bakti
Bu hikayeyi bir kac gündür Marab baba yayininda bizlere sunuyor.Her defasinda severek dinliyorum.Burdan kendisine tesekkürlerimi iletiyorum.
Güzellikler insanin icinden olmasi gerek.Istedigin kadar gözler ile hayattaki güzellikleri gör, kalp bunu algilayamazsa, hayata geciremezse bir ise yaramaz.Baskalarinin gözleri ile hayati yasamak, kendi kendini kandirmak olur.Sonuc.. karanliklarin dahada derinlerine düsersin..
elde kalan sifir..
Evet kardesim.. bu dünyada malesef cikarci ve hep bana diyen insanlar gün gectukce cogaliyor.. ama onlar birgün cok agir bedeller ödeyecekler...
Allah yüregimizi karartmasin!!! Sevgi ve merhamet duygularindan bizi mahrum birakmasin cünkü buna cok ihtiyacimiz var. tesekkürler....
İnsan hayata nasıl bakarsa öyle görür...Güzel bakan gözler güzel görür...İş görünmeyen güzellikler inanmaktır...Herkesin göremediğini görmek inanmaktır.
Çok ama çok güzel bir yazı. harika ellerine sağlık arkadaşım.
İnsanın içinde ki bencilliğin ne kadar kuvvetli bir duygu olduğunu, insan egosunun başkasının hayatına son verecek kadar kuvvetli olduğunu gösteren, nefis denen şeyin hiç bir şeyi hiç bir kimseyi tanımadığını gösteren ve hayatta her kişiyi herşeyi çiğneyip ezebildiğini gösteren ders alınacak bir yazı... Ellerine sağlık gerçekten