herkes yalnızdır
ötekinin yalnızlığı
gecelerin üşüdüğü kadar
herkes yanmıştır
sevdiği
sevip de sevilmediği kadar
herkes acı çekmiştir
özlemlerin depreştiği
ayrılık ateşi düştüğü kadar
herkes bir şeyler yitirmiştir
geri gelmeyenlerinde
kanatan yoksun kalışların kadar
herkes biraz eksiktir
tamlanmak ister
bütünlerde diğer yan arandığı kadar
herkes biraz çocuktur
olamayanlar üzülsün
üzülürüm ağlayamadığım kadar
herkes ağlar
göz yaşlarının rengi bir
berrak olsa da cinsiyeti yoktur
boğumlanıp kalmak ağlayamamak ne kötüdür
herkes kırmış kırılmıştır
esen her fırtınada kırılan dallarca
toplanır mı cam kırıkları gözlerimde
herkes boşluğa düşer
tutunacak bir el yaslanacak bir omuz yoksa
vay haline diren kendi kendine
bir ırmak göz yaşları
içimde
ırmak akar
ak umutları
mavilere sardım
kızıl şafak sancılarında
gün kelepçe izi
bileğimden yüreğime baskın
acıtır
taze bir gelincik
süt dökümü bahar açar
kuş cıvıltılarıyla
sarı sevinçler şakırdar
gün olur sevdam gün olur
hani mavim sen
ben olmasa da
kırılır yoksunluk zinciri
toprağa girdiğim zaman