inadına yasamak

Son güncelleme: 26.07.2004 23:25
  • İNADINA YAŞAMAK
    Bir ağlama sesiydi hayata ilk tepki. Gülümseme değil,
    içten gelen bir ağlama.... Sanki geleceği,
    yaşanasıları önceden görmüş, hissetmiş gibi.

    Hep o gülümsemeyi, gülümsemeyi sağlayacak gerekçeleri
    aradık durduk her geçen günde. Kimi an yakaladık,
    yaşadık tüm tadıyla, kimi zaman engeller takıldı
    ayaklarımıza, kimi zaman mutluluk sere serpe yayıldı
    önümüze....

    Güneşin doğuşuyla yeni umutlar belirirdi yüreklerde
    mutluluğa dair, hayata dair....
    Her güneşin batışıyla umutlarımızda yok olurdu o kimi
    denizin ötesinde kimi dağların ardında...
    Biz hep güneşin doğmasını bekledik hayat aydınlansın
    diye....

    Yemyeşil dağların ardında saklıydı bizim umutlarımız,
    yürüdük ... kimi zaman koştuk.... Bahara doğru....
    Baharı yakalamaya doğru... Hep kış kesti yolumuzu
    zirveye yaklaştıkça. Durmadık yine yürüdük.... yine
    koştuk....Durmadık hala yakalamaya çalışıyoruz baharı.
    Umut taşıyoruz yüreklerimizde yakalayacağımıza dair.
    Bir umut var zaten sadece kalan yüreklerde. Onu da
    kaybetmemeli....

    İnanç olmalı umudun yanında ve tabii istek... Ne kadar
    zor olsada yaşamak, ne kadar çok olsada
    yaşanılmamışlarımız... İnatla, hırsla mücadeleyle
    kazanılır çoğu kez yaşanılasılar..

    Ölmek mi zor yoksa yaşamak mı? Gülmek mi kolay yoksa
    ağlamak mı?

    Karar vereceğimiz şey;
    Mutluluğu yakalamaya çıktığımız yolda, zor olanı
    başarmak, gülümseyebilmek için;
    Her şeye rağmen
    İNADINA YAŞAMAK....
#26.07.2004 23:25 0 0 0