Yüreğimi aldın sevgili, öylesine aldın ki.
Utandım önceki aşklarımdan kendimden.
Anladım ki onları da, kendimi de kandırmışım.
Ve hepsi silindi sen gelince.
Şimdi kalan izlerden utanıyorum.
Bütün kapıları kapandı yüreğimin.
Sen geldin.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili.
Senden önce yapılan kurlardan, konuşmalardan, gecelerden utandım.
Öğrenememişim, becerememişim.
Anladım senden öncesinin yalan olduğunu.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Uzaklaşıyordu düşüncelerim ve yüreğim. Korkmuştum. Unutuyordum yavaş yavaş.
Ne yapacağımı, ne düşüneceğimi bilmiyordum.
Tam bir karmaşa ve boşluk içinde gezinirken birden irkildim, uyandım.
Karşımda oturuyordun.
Söylediklerin bir tokat gibi patlıyordu yüzümde. İnanamadım, anlıyor musun.
Çünkü ben hep seni bekliyordum.
Kimsenin okumadığı, kimsenin el sürmediği bir kitap gibi, yüreğimin bir bölümü sana ayrılmıştı, kapalı kapılar ardında
Öylesine özenle, öylesine umutla korunmuştu ki kendim bile el süremedim.
Çünkü sadece senindi.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Öylesine çabuk, öylesine birden bire oldu ki.
Hiç beklemezken , hiç ummadığım bir anda alt üst oldum.
Tutamadım kendimi söyleyemedim, konuşamadım, anlatamadım.
Oysa yıllar hep seni özlemekle hep seni düşünmekle
ve sana ayrılan kitaba el değmesin, bozulmasın diye şu dünyanın pisliği ,çıkacılığı,bozulmuşluğu ve yapmacıklığı ile mücadele ederek geçmişken,
Şu yorulmuşluğumun üstüne yine de konuşamadım, söyleyemedim.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Anladım ki hayallerim vardı sende. Düşüncelerim, özlemlerim, umutlarım,
yalnızlığım vardı sende.
Ve bir de yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Daha yeni anladım sende var olanları.
Ben ben olmaktan çıkarken öğrendim tekrar kendimi.
Düşünecek, özleyecek, umutla bekleyecek hiçbir şeyim kalmadı senden başka.
Seninle beraber olduğum anlarda anladım ki zaten seni bekliyordum, zaten seni düşünüyor, seni özlüyordum. Sadece sarılmak istedim sana bir an... Sadece ellerini tutmak.
Yüreğimi öylesine aldın ki sevgili...
Yapamadım, korktum herşeyin bozulmasından, kaybolup gidivermenden.
Yapamazdım anlıyor musun?
Ve birden bire farkına vardım.
Sen benim her doğum günümde pastamın
üzerindeki mumları üflerken ve gökyüzünde her yıldız kayışında tuttuğum dileğimdin...
VE YÜREĞİMİ ÖYLESİNE ALDIN Kİ SEVGİLİ SÖYLEYECEK HİÇBİR ŞEYİM KALMADI.
selam cadikiz bir sorun olacak neden bu kadar cok hüzünlü seyler yaziyorsun.
>YANLIS anlama sakin cok güzel ama hep KEDER dolu.>Yani
>Bir dokun Bin Ah isit misali !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!