PeRi_KıZı nın tükenmez kalemi
Son güncelleme: 31.07.2012 11:19
-
Safı, çıplağı, koşulsuz seveni, kendisine yitirdiği
insanlığını hatırlatanı öldürmek ister...
Kabul et artık, kimi sevsen, kimin özgürlüğünü istesen
ölümünü istemedi mi senden. İstemedi mi... Kabul et
artık...
Ben onlardan hiç olmadım. Ben gözümü senden hiç
ayırmadım. Çünkü sen benim saf çocukluğumdun. Sen
benim o yaralı, o kimsesiz gençliğimdin...
Hayatı bitirdiğim yerde sen yeniden başlıyorsun..
Dokunurken içimi acıtan başında benim kanım var...
Anla artık, seni değil, en çok kendimi yalnız
bırakıyorum o rutubetli evde... Senin o affedemediğin
kalbinde yatıyor benim tek ve gerçek sevgim...
Tek umudum senin bu savunmasız halin. Senin bu
kimsesizliğin... Uyumsuzluğun. Tek çıkışım senin bu
deli, bu çıplak sevdan...
-
Kötülüklerin yok muydu, yok muydu hırsların... Vardı
elbet. Ama öylesine acemiydi ki hırsların;
kötülüklerin bu hayat karşısında öylesine çaresiz ve
öylesine masum kalırdı ki, sonunda yine sana dokunurdu
zararı; karşındakileri değil seni engellerdi o
kimsesiz öfken... Kötülüklerinin zararı sonunda sana
dokunmasaydı, yenseydin karşına çıkanları, yenseydin
kalbini, hayat senin için hiçbir zaman böyle
olmayacaktı... O kutsal, o hiç sönmeyen ışık nereye
gitsen ardından gelmeyecekti... O sevinçli ıstırap
kalbini hiçbir zaman böylesine içtenlikle
ısıtmayacaktı.
-
Bu şehri ebediyen terk edip giderken, bana söylediğin
o son sözde saklı olmayacaktı hayatımızın gerçeği:
'Hayatın kuralları derdin hep, biliyor musun, bu
hayatta hiçbir şeyi başaramadım ben...'
- yüreğine sağlık peri kızı . gönülümün acısını hep bastırmaya çalışsam bile olmadı yüreğim her gün delice seni arar seni haykırır oldu.
-
Bu şehri ebediyen terk edip giderken, bana söylediğin
o son sözde saklı olmayacaktı hayatımızın gerçeği:
'Hayatın kuralları derdin hep, biliyor musun, bu
hayatta hiçbir şeyi başaramadım ben...
asla ben.
-
Kötülüklerin yok muydu, yok muydu hırsların... Vardı
elbet. Ama öylesine acemiydi ki hırsların;
kötülüklerin bu hayat karşısında öylesine çaresiz ve
öylesine masum kalırdı ki, sonunda yine sana dokunurdu
zararı; karşındakileri değil seni engellerdi o
kimsesiz öfken... Kötülüklerinin zararı sonunda sana
dokunmasaydı, yenseydin karşına çıkanları, yenseydin
kalbini, hayat senin için hiçbir zaman böyle
olmayacaktı... O kutsal, o hiç sönmeyen ışık nereye
gitsen ardından gelmeyecekti... O sevinçli ıstırap
kalbini hiçbir zaman böylesine içtenlikle
ısıtmayacaktı
-
Safı, çıplağı, koşulsuz seveni, kendisine yitirdiği
insanlığını hatırlatanı öldürmek ister...
Kabul et artık, kimi sevsen, kimin özgürlüğünü istesen
ölümünü istemedi mi senden. İstemedi mi... Kabul et
artık...
Ben onlardan hiç olmadım. Ben gözümü senden hiç
ayırmadım. Çünkü sen benim saf çocukluğumdun. Sen
benim o yaralı, o kimsesiz gençliğimdin...
Hayatı bitirdiğim yerde sen yeniden başlıyorsun..
Dokunurken içimi acıtan başında benim kanım var...
Anla artık, seni değil, en çok kendimi yalnız
bırakıyorum o rutubetli evde... Senin o affedemediğin
kalbinde yatıyor benim tek ve gerçek sevgim...
Tek umudum senin bu savunmasız halin. Senin bu
kimsesizliğin... Uyumsuzluğun. Tek çıkışım senin bu
deli, bu çıplak sevdan... işte beni anlattın anlatmama yardımcı oluyorsun.
-
Düşün ki,
Kulaklarım adını hiç duymamış
Ve hiç tekrar etmemiş, isminin ilk hecesini,
Yalçın kayalarda akislenen seda gibi...
-
Düşün ki,
Düşüncelerimde hiç olmamışsın sen
Uğultusu avuçlarımda kalan rüzgar gibi...
Ay ışığına hasret yakamozlarının vuslatıymış,
Tan yerine ve tam yerine vuran o umutlarının gölgesi...
-
Düşün ki,
Bir efkâr kahvehanesinde
Bir sigara içimlik vakitmişsin sen...
Kırık bir sandalyeymiş umutlarımı yasladığım...
-
Düşün ki,
Yanık bir Anadolu türküsüymüşsün,
Çeşme başındaki güzel kızlara inat
Ve inat, gurbetin tüm güzelliklerine...
-
Düşün ki,
Gam yüklü duvarda asi, kırık bir aynaymışsın
Hep eksik, hep mahçup, hep yarım...
Ayna karşısında kırık bir bakış,
Kaybolan diğer yarısındaki tılsım...
-
Düşün ki,
Bir yağmur olurmuşsun
Ve tanelerin düşermiş pembe düşlerimin düştüğü yere...
-
Düşün ki,
Bir orada bir burada
Bir gurbette bir sılada
İsminin yalın, yalnızlığımın çoğul halinde...
Ve arkasına saklanmış binlerce yürek...
O binlerce yürekten düşen...
Tek bir düş
Senin ılık nefesinde üşümüş...
-
Düşün ki,
Uzak hatıralarım kalmış sende
Tek kişilik bir oyun
Gurbete bir tren bileti
Ya da yarası gurbetin...
Yarısından büyük olan yırtık bir resim...
-
Düşün ki,
Hiç olmamış...
Hiç çalınmamış bir beste...
Hiç tadılmamış bir zehir...
- PeRi_KıZı nın tükenmez kalemi Konusuna Benzer Konular
- Can dündarın kaleminden 25.09.2004
- GÖKHAN ÖZEN'İN KENDİ KALEMİNDEN BİYOGRAFİSİ 23.09.2005
- Göz kalemi ve eyeliner nasıl kullanılır 17.12.2005
- Kırık Bir Kurşun Kalemin Sırrı 18.04.2009
- Duvarlara adini yaz Tag kaleminle yapmisin gibi veya boya Bombasiyla cok guzel deneyin mutlaka 17.03.2006
- Plastik Gıda Ambalajı 31.07.2012 11:19