Umuda her gece bir aydınlık kapı açılır ıssız odamdan.
Her gece karanlığın içinden bir ışık vurur yüzüme gözlerim kamaşır.
Korkarım geçemem o kapının eşiğinden güvenemem kendime.
Dönüşü yoktur belki dönmek istersem geriye.
Belki iyi olmayacaktır hüzünüm ve yalnızlığım yetiyordur bana.
Sen yoksun yanımda ya,
Cesur değilim eskisi kadar.
Umut bile korkutuyor beni sensizken.
Seni unutma ihtimali bile yetiyor çıldırmama.
Ben alıştım birtanem.
Alıştım sensizken sana.
Alıştım yokluğuna...
Ben böyle mutluyum.
Değilim eskisi gibi üzülmüyorum sensiz kaldım diye.
Avutmasını öğrendim yüreğimi.
Alıştım yalnızlığa.
Alıştım hiç konuşmadan bana bakan bir çift gözün hayaline dalmaya.
Dokunmayın bana.
Dokunmayın yalnızlığıma.
Dokunmayın hüznüme.
Cesur değil artık deli yüreğim.
Koşamam umuda kalksada engellerim.
Alıştım birtanem.
Alıştım sensizken sana.
Alıştım yokluğuna...