İlk anda üç tür anne aklıma geliyor. Birisi anne bitkiler, yani ağaç anne. İncir ağacı yeşermeye başlayınca kendisi çamur yer, meyvesi olan yavrusuna süt verir.
Meyve bal gibi oluncaya kadar sürekli besler. Sonbahar gelince de, yapraklarını döker, bir odun görünümüne döner. Anneliği mevsimliktir.
Diğeri de anne hayvanlar. Anne aslan bir canavardır, korkunç bir görünümü vardır. Yanına kimseyi yaklaştırmaz. Ama yavrusuna karşı çok müşfiktir ve sevgi doludur. Onu beslemek için yakaladığı yaban hayvanlarını yer, yavrusunu sütüyle büyütür.
Aslanın da anneliği birkaç aylıktır. Yavrusu büyüyünce annelik biter, şefkati ve sevgisi de kesilir. Verilen görevi hakkıyla yapmış ve bitirmiştir.
Bir de gerçek ve sürekli anne vardır. İnsan anneleri, bizim annemiz, canımız.
Annede annelik bitmez sevgisi tükenmez.
insan hangi yaşta olursa olsun
anne özlemiyle yanar tutuşur
anne olduğunuz zaman bunu daha iyi anlıyorsunuz
anneliğin ne aslana ne incir ağacına benzediğini
de gerçek ve sürekli anne olduğunu