Az evvel bir dal sigaraya bile sevinen ben..
bi kaç saniye önce gülen ben yani..
simdi vurgun hemde iliklerine kadar!(?)
simdi yine dipsiz kuyulara ev sahibi..
simdi yine cebellesir durur kah yüregiyle, kah kalbiyle..
ne çok ta yakisirdi bana gülmek..
o eski çocukluk resmimden biliyorum..
yalan degil!
mavi, beyaz renginde elbisesiyle .. hayata gülen ,o sevimli çocuk bendim..
Hadi yalan de.!
Ah, o anin bi resmi olmasa idi silinmisti hafizamdan simdi...
anlayamadigim çok sey var kendimde...
nasil aglamaktir, nasil gülmektir ki bu bendeki?
bi dakika sonra mazi oluyor, her kanli vukuat bile bende!
nasil unutabiliyorum yasanmisliklari bi çirpida..
ve nasil bir ölen ardindan 'basimiz sagolsun' deyip geçebiliyorum..
7'leri 40'lari olmuyor hiç bende.! kimselerde görmüyor zaten beni konuk listesinde.!
körlesen gözlerimle
önümü dahi göremezken.. mazimi arama çabasinda degilim elbet..
kalsinlar öylece, geri getirmek istedigim bi sey de yok ki!
vermek istedigim, silmek, yitirmek, kaybetmek istedigim bi sürü hatira var..
ama nasil birseydirki bu?
suan hüzünlüyüm mesela..
ama bu beyaz kagittakiler öyle söylemiyor..
karisik duygularla yaziyorum ama suan sadece suan hüzünlüyüm iste.!
karanlik ve firtinayla bi ilgisi yok..
içime soguk kis günlerinde dertmi isledi yoksa benim ?
Karanlik, soguk ve yalniz gecelerde bi tutam kagidim da yoktu üstelik!
bi dizüstümde..
ve hatirliyorum... derdim büyüktü..çok büyük.. benden büyüktü ama kaldirabiliyordum..
Kaldirabilecegim kadardi iste, kaldiramadim ama ben çok fazla..!
sadece kötü bi kaç sey beliriyor suan hafizamda ve ben ellerimle def ediyorum onlari..
istemiyorum kalmasini senden hiçbirseyin...
ve bugün yine düstünse aklima........
içime akittigim zehirindendir..
ve bugün geçmissen bi misrada 'ah'larim konusmayacak, susmayacak.. yazilacaktir!
kendim mi ayarliyorum ne zaman yüregimin yumusayabilecegini..
yürek..!?
çok agir yarali o yürek
ve artik sadece bir yürek!
bildigin et yada kemik parçasi..
neden çogu zaman kaskati bi kalple dolasiyorum kalabaliklarda..
Kimi kandiriyorum?
'iyiyim' diyerek avutmuyorum ki kendimi..
bildigim kadariyla iyiyim..(!)
ama sorun suan asirlardir nerde oldugumu, kimde kaldigimi bilmememde..!
yani bilsem, söyleyecegimde, yok iste..
Yalniz kalmayi seviyormu acaba bu dünyada bi insan daha benim gibi?
ve korkuyormu bir okadar da yalnizliktan ?
kimin eli, kimin gözü deger bana böyle el gibi?
Bu an'larda geçer elbet...