Bak,işte sorun da burada!!!Her insan yaşayamaz acının içindeki mutluluğu...Önemli olan o mutluluğu bulabilmek ve acıyı yaşarken mutluluğun hazzına erebilmek...
Kalemi alsam elime
Ucunu batırsam kalbime
Bakarak o güzel gözlerine
Birşeyler yazsam o şiir gibi gülüşüne
İnan utanırdı kalem
Yazdıkları bittiğinde ölemediğine...
Sıradandı belki ; bakışın , duruşun , gülüşün ,
Ama Mecnun bile demişti ; Leyla'yı bide benim gözümden görün .
İnsanların ağzı aşk demişti ; kalplerinde anlamı yok sevgi gibi bi sözün .
Sınav Haftalarım abim , o yüzdendir geç gelişlerim , yazdıklarının noktasına virgülülüne her şeyine , katılıyorum elbette ((: . Ayrıca yazılarınla insanları rahatlattığını adeta terapi etkisi gösterdiğinide söylemeliyim
Küçük Bilgin güzel kardeşim;sen sınavlarını başarıyla atlatacak yetenek ve zekânın göz önündeki en önemli şahsiyetlerinden birisin...Bana düşünce ve hayat tavrımdaki duruşumda hak vermen ayrı bir memnun etti.Yazdıklarıma değer verip hisseden o güzel yüreğin olmasa benim yazdıklarımın bir kıymeti olmazki duygunun sen tarafında O güzel yüreğine sağlık kalbi kocaman kardeşim...
Sıradandı belki ; bakışın , duruşun , gülüşün ,
Ama Mecnun bile demişti ; Leyla'yı bide benim gözümden görün .
İnsanların ağzı aşk demişti ; kalplerinde anlamı yok sevgi gibi bi sözün .
Sevda,Mecnun'un adımladığı çöllerde yanıp kavruldu,
Sevda,Leyla'nın gözyaşlarıyla rüyalara savruldu
Sevda,Ferhatın bileklerinde dağlara vurdu kendini
Sevda,Şirin'in bedeniyle sellere teslim etti yürekteki yerini
İnsan yüreği sevdaya kanat çırpan bir kuştur,
Dengini bulunca mutluluktan sarhoştur
Ama kimi kalpler yalancı bahar olmuştur
Bunu hissedemeyen gül orada açmıştır
İşte orada güle yel değince sevda can evinden vurulmuştur!
Sevda,
Ne Mecnunda
Ne Ferhatta
Ne Leylada
Ne Şirinde
Sevda kalpte
Çok derinde
Onu bulan
Cennetin orta yerinde...
Beni böyle görmene sevindim abim ) belki burdan değil ama şu malum liseler arası şiir yarışmalarıyla adımı duyurabilirim bir bakmışsınız sitenin küçük kızı ordan size selam söylüyor
Şiirleerde sadece kafiye yappabiliyorum henüz hece ölçüsüne tam uyan bir şiir yazamadım , ondan devam edicektim ama bir türlü uyumlu sözcükler gelmedi kaleme , ama şimdi baktığımda gerçekten akıl akıldan üstün ya hani el elden üstün olduğu gibi , senin tecrübelerinle gittikçe kendimi geliştirdiğim için seviniiyorum
Hoşgeldin Bilgin kardeşim.Sana bir itrafta bulunayım mı?Ben ne kafiyeye ne de hece ölçüsüne dikkat ederim yazarken.Çünkü ben şair değilim ve içimden geldiği gibi yazarım.Ama senin bunları öğrenmek için zamanında imkânın da var.Mutlaka öğren şiirin nasıl olması gerektiğini.Senin adını duymak bana çok gurur verir bir Ağabeyin olarak.İnşallah yarışmaya katılacağından haberim olur da seni en çok destekleyenlerden biri olma onurunu yaşarım...
Bir insan hayal kurmadan umut yolculuğuna çıkabilir mi?Aslında umutlar hayallerin bir adım ötesinde bekler insanı!
Düşün ki;uzun bir yolculuktan sonra bilmediğin bir şehirde gözlerini açıyorsun.Saatler gece yarısını biraz geçmiş,yapayalnızsın ve tek bir ışık yanmıyor yürümeye başladığın yolda!Sessiz bir şehir ve bu sessizliğin tam ortasında sen...Ne yapman gerektiğini,orada neden bulunduğunu biliyorsun ama yine de korkuyorsun!Aslında korktuğunu kendine dahi belli etmemeye çalışıyorsun çünkü biliyorsun ki korkunun içine bir defa düştün mü bütün cesaretini kemirmeye başlayacak olan bir geri dönüşün içinde bulacaksın umuda yürüyen adımlarını...Sakın unutma:Korkusu olmayan insan kahraman olamaz bu hayatta!!!Ama korkunun esiri olan insanlar da umut yolculuğunda sadece ertelenmiş hayallerin bir adım gerisinden takip eder hayatı ki onların gözlerinde asla mücadele azminin parıltısını göremezsin!Yolunu aydınlatan hiçbir ışık olmasada,yürüdüğün yollara yabancı olsanda,bir adım atamayacak kadar yorulsanda asla pes etme ve daha önemlisi
kendine kızıp da acımasızca duygularını tartaklama!!!Ve sakın umutma;belki yaşadığın hayat mutlu bitmeyebilir ama en azından masal gibi bir hayat yaşayabilirsin.Ve sakın unutma; umutlar hayallerin bir adım ötesinde bekler insanı...
Hani insan herşeyden bıkar da gözlerini kapatır ya çaresizliğe
Hani insan bir anda düşer ya kimsesizliğe
Ben ne çaresizim ne de kimsesizim
Çarelerim sende derman bulur
Kimsesizliğim seninle kaybolur...
Uykum var bu gece ve oldukça da yorgunum ama uyumak istemiyorum
İnatla gözkapaklarımı açıyor inatla ayakta durmaya çalışıyorum
Belki bu inadım beni daha fazla yoruyor ve daha fazla yıpratıyor
Ama insan birşeylere inat etmeyince hayatın da bir anlamı olmuyor!
Aslında beklediğim birşeyler yok
Sadece kendimi daha çok yormak istiyorum
Ama takatim kalmıyor bazen inat etmek için!
Hadi,ne duruyorsun;takatim ol,inadım ol,imdadım ol
Yürüdüğüm yol,ıslandığım yağmur ol
Nefes ol içime dol,zehir ol kanıma ak
Ateş ol beni yak...
Bir bilge varmış ; Ne sorsan cevap verirmiş.
Onu çekemeyen biri demiş ki:
- Ona öyle bir soru soracağım ki kesinlikle bilemeyecek.
Ne soracaksın ? Diye sordukların da ise :
- Elimde bir kelebek var.Ölü mü diri mi ? Diye soracağım.Eğer diri derse elimi sıkıp öldüreceğim.Ölü derse de elimi açıp bırakacağım uçup gidecek.
Bilgenin yanına gidiyor ve sorusunu soruyor.
- Elimdeki kelebek ölü mü diri mi ? Diyor.
Bilgenin cevabı ise müthiş;
- O SENİN ELİNDE...!