Zaten o tenhalar değilmiki bizleri kendimize esir eden!!!Bu öyle bir esaretki kurtuluşu olmayan bir girdap gibi sarar insanı!!!Önemli olan pişmanlığa yer bırakmadan tenhalaşmaktır hayat kalabalığından bence...
Yine olmadı demeyeceğimiz bir zaman var mı acaba?
Kışlarımız bitmez bizim,baharımız gelmez
Belkide üşümemiz ondandır!
Hani o yalnızlık diye adlandırdığımız soğuk oda varya
En çok geceleri açıyor kilitlerini...
Sol yanımızın sessiz misafirhanesi
Kimseyi buyur edemediğimiz
Yada sonuna kadar açtığımız ama
Gelenin tarumar ettiği sol yanımız
Kış yürekli göçmen duygular sakladığımız
Arada bir acıyor
Sessizce...
İlk defa duyduğun ve seni derinden etkileyen bir şarkıyı belki onlarca defa dinlersin.Ama hiçbir zaman ilk dinlediğinde verdiği tadı alamazsın!Çünkü ilk dinlediğinde tamamen esiri olmuşsundur sende uyandırdığı duygunun ve tekrar duymak istediğinde ona verecek hiçbir şeyin kalmamıştır...
Aşk da öyle değil midir?
Kalbinin can teline dokunan ilk duygu bütün benliğini sarmıştır ve aynı duyguyu sende uyandıracak başka bir dokunuşa bırakacak bir sen daha kalmamıştır geriye...Ve aşılmaz bir duvar örmüştür kalbine!Aynısını bir daha yaşamak istediğinde o duvara çarpan aşk (!) zannettiğin arayış ünlem labirentinin içinde kaybeder yolunu...
Sustum günlerce,haftalarca
Kendimle dahi konuşmadım sustuklarımı
Bir konuşsam kimbilir neler söyleyecektim bana
Kimbilir hangi coşkun cümleleri fısıldayacaktım kulağına
Kimbilir!
Kimseye söyleme ama ben biliyorum...
Sence susmak gitmek demek midir?
Öylece,sessizce,ardına bakmadan,umursamadan...
Evet dediğini duyar gibiyim
Olsun
Canın sağolsun
Can''ım''sağolsun...
Ben
Yalancı oldum kandırdım beni
Ama sende unutmaki
Yara,yaşayamadığımız duygunun bıraktığı izdedir...
Bir uçurumun kenarında yalanlara tutunacak kadar yalnızız şimdi!
Ve sonra''güneş doğdu''dedi adam
Bütün karanlıklar aydınlandı...
Bir fısıltı değdi sevdanın kulağına
''Güneşim''
Gülümsedi soğuk duygular
Kadının içi ısındı...
Yine kaygısı sardı düşlerimi yokluğunun
Öyle kolay zannetme beni sensiz yaşamayı
Oysaki bir gülüşünle bin bahar uğrardı gönül haneme
Ağırım kendime,ağrım sensizliğe...
Gözlerine bakmak istiyorum
Sesini duymak
Avaz avaz bağırırken sen
Ben sana susmak...
İçimde bir yetimhane inşa ediyorum her sensizliğe düşüşümde...
Zırhını giyinir gece ve başlar büyük bir savaş
Kılıçtan keskin kurşundan soğuk özlemler
Gelir vurur seni sessizce!
Boynun bükük umudun kırık kalırsın öylece
Haddini aşmak istersin bazen
Çaresizliğin çaresini ararsın umutsuzca
Ama yoktur hayatın tutup silkeleyeceğin
Kendine gel diyeceğin bir yakası
Ve birkez daha anlarsın
Hayatın bir sen tarafı vardır
Birde geçemediğin o
Karşı yakası...
Uykusuz geçen bir gecenin baygın mavisi var gökyüzünde
Rüzgar daha bir soğuk dokunuyor insana bu saatlerde
Yabani bülbül sesleri bölerken gecenin sessizliğini
Yalnızlığınla başbaşa kaldığını anlıyorsun düşünce kalabalığında!!!
Kimliksiz bir ceset kadar sahipsizim bu gece
Fikrim aklıma yar değil sabır çözümsüz bir bilmece
Hasretin katili olmuş umutsuzluğum,kalbim mahşer sessizliğinde
Zalimsin ey yar yokluğun sevdaya ihanet suçu işlemekte...