Bilirim ki; yıldızlar kadar uzaksın bana
Ama bi o kadar da yakın...
Sen benim içimdesin ve yüreğim sensiz bi ayazda!
Seni seninle yaşamak varken Bu yalnızlık neden CEMREM..?
Her gece seni kadehime koyup içiyorum
Ve defalarca seni sevdiğimi söylüyorum duvarlara!
Sadece onlar kaldı senden sonra bana dost...
Sadece onlar bıkmadı sana olan aşkımı dinlemekten...
Hasretinden dermansız derde düştüm!
Tek ilacım, tek hekimim sensin...
Sen beni bırakıp gittin gideli yüzüm gülmüyor...
Mutluluğa hasretim...
Senin hasretin varken içimde söyle nasıl mutlu olayım..?
Ben sensiz yaşayamam CEMREM
Severek öldür beni hasretten değil..!
Al bu hasreti benden!
Derdinden ölmeyeyim...
Yine aklıma düştün
Ve yine bendeki seni yazıyorum
Bu kez seni sigarama benzetiyorum
Hani şu senin sewmediğin sigaram
Bu sigara kendiliğinden yandı
Közleri hala kalbimde...
Bir nefesle içime çektim
Ve hiç bırakmak istemedim senii
Sense ben daha ne olduğunu bile anlayamadan
Bırakıp gittin bedenimi...
Bedenim bu sigarayı da unutur
Peki ya kalbim! kalbim seni unutur mu?
ASLA...
Ben;beni hiç bırakmayacakmışsın gibi bağlandım sana...
Sen ise sigaramın dumanı gibi uçtun ve kayboldun...
NERDESİN...
hayat bazen öyle bir yerden yakalarki insanı en beklemdiğin anda çıkar karşına .hep huzur,mutluluk vermez insana bazende acı verir.ve acılarının en derin yerinde bile düşleyebiliyorsan onu işte bu aşk olsa gerek.