Çocuk olmayı özledim anne.
Bilyelerimin çıkardığı sesleri dinleyip huzur dolu uyumayı özledim.
Beni sımsıkı sarışını özledim.
Hani sürekli kaçmak isterdimde sen sımsıkı tutardın beni
Beni öyle tutmanı özledim anne.
Etrafimdaki insanların beni saf ve çıkarsız sevmesini özledim,
Her sabah uyandığımda gerçek sevgilere koşmayı özledim.
Şimdilerde değersizce ayaklar altına alınan değerimi o zamanlar baş üstünde görmeyi;
Değerli bir vazo gibi el üstünde tutulmayı özledim.
Yatağıma uzandığım zaman sabahki oyunların hayalini kurardım ya;
Şimdilerde yarını nasıl geçireceğimi düşünüyorum,
Oyunlarla dolu hayaller kurmayı özledim anne,
Sokaklarda koşmayı özledim deli gibi.
Lokman SEYYARER
Çocukluğun en güzel yanı nedir biliyormusunuz?Geri dönüşü olmaması.EVET yoktur asla geri dönüşü,hayatınızın diğer evrelerini tamir etme,kaybettiklerinizi geri kazanma şansınız vardır.En azından umut edersiniz,ya çocukluk öylemidir?Ne dönüşü mümkündür,nede o kaybedilen masumiyeti yeniden yakalamak,derizya biz büyüdük ve kirlendi dünya,hiçdeğilse içimizdeki çocuksu yanımızı kaybetmeyelimki dünyamız daha az kirlensin.Saygıdeğer arkadaşım yine benim çenemi düşürdün bak,ne güzel bir paylaşımdır böyle,EMEĞİNE-YÜREĞİNE-ELLERİNE SAĞLIKLAR OLSUN.