Sana özel kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve sensiz günleri anımsatan akşam güneşi onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi insan her gün anımsar mı aynı gözleri seni seviyordum ama senin haberin yoktu saçların izliyordum uzaktan kulağın arkasına düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte güldüğün zaman yukarıya bakardın yukarıya kalkan başın ve gülen gözlerin vardı ne güzeldiler sen bilmiyordun ben seni seviyordum kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler duvarlara vitrin camlarına kaldırımlara çarpıyordu geri dönüyordu çoğalarak senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi her şeyi ertelesiye duruyordum kalb acısı oluyordu birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordu mevsimler değişiyor ve büyüyor dönemeçler geçiyor köprüler gözel alıyor ve bazen tekin olmayan suların üstünden atlıyordum cesurduk ufuk çizgisi hep maviydi gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün karafiller ve ben seni seviyordum sen bilmiyordun sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun sonra herhangibir biri oldun bütün sevinçlerim bittikten sonra yağmurlar yağdı serin haziran akşamlarında derken birgün uzaktan gördüm saçların bana inat başın her şeye rağmen meydan okuyarak işte yine aynı kalbimi acıttın her zamanki gibi değiştik sanıyordumve sen yine bilmiyordum şimdi sana anlatsalar birileri yada boşver bilme en iyisi &&.. İclal aydın