Bu şehrin bütün sokaklarına sinmiş yalnızlığım
Sensizliğin köşe başındayım
Avuçlarımda kırık dökük pişmanlıklar
Avuntusuz çıkmazlara doğru yürüyorum
Bütün umutsuzluğuma inat
Yine seni arıyorum...
Geç olsada anladım dönmeyeceksin
Ama ben seni son bir umut bekleyeceğim
Meğer ne çok sevmişim seni,
meğer nekadar çok önemliymişsin benim için
Sensiz geçen her gün ölümü de yaklaştırıyor bana
Anlıyormusun ben artık yaşamıyorum
Sensiz doğan her güneş batımında bir parça götürüyor benden
Bu dünyada seni benden daha fazla seven yoktur
Gözlerimi kapayıncaya dek, sevgimden biraz olsun aybetmeden,
bıkmadan ömrümün sonuna kadar
ölümsüzce seveceğim seni
Gözlerim düşecek önce yıldızlarına
Sonra sözlerin eklenecek bir bir adımlarına
Özlemim sararacak tüm tenini
Öyle bir şiir yazacağım ki sana
Yanımdayken bile özlemimle yanacaksın!