Sevgilim sabahın erkenini seviyor,
ben geceyi ve esmerliğini onun,
o dorukları sevior, korkuyor bundan
ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı,
ona bir yeşil gülümsüyor,
ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,
diyorum, seni de öyle.
O kendi boşluğunda oyalanan günlerde
canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,
ben göğe bakıyorum geceden,
kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim
diyorum, yanında,
o sabahları eğilip öpüyor denizi.
Çıplağın çıplağımda, rüzgarın dağımda olsun,
esmerliğin gecemde, öyle kal.
"Bulutlara bak, gidiyorlar, hızla" diyorsun,
yağmur bir yalıyor yüzümü,
bir duruyor. Sabahları eğilip yüzüme
öpüşün geçiyor bir, bir duruyor aklım.
Su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,
oysa camdaki sardunya gibi üşür
bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir
bir, çıplağın çıplağımda.
Rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde
öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda.
aşk dediğin
yalın sevgilerden oluşur
aşk dediğin
sade ilişkilerden doğar
aşk dediğin
karşılıksız yaklaşır
aşk dediğin
sevincidir hayatın
aşk dediğin
bir o kadarda zordur
aşk dediğin
okulunu uzatırır
aşk dediğin
ailen avaz işitirir
aşk dediğin
duygusal olmalıdır
aşk dediğin
iyi niyetli olmalıdır
aşk dediğin
su ile çiçek gibidir
aşk dediğin
hiç ölmeyecektir
aşk dediğin
çılgınca sevmektir
aşk dediğin
mantığın bittiği yerdir
aşk dediğin
işinden kovulman gibidir
aşk dediğin
böyle geçebilenlerdir