Sustum...Şikayetin bu ise eğer.
Yıllarca boşuna sevmişim meğer;
Bir umut,sulayıp versen de değer,
Belki,dön desende dönmeyeceğim;
Senin için,şehri terkedeceğim...
Sokak lambasının loş ışığında,
Ben sabah ederken sen döşeğinde,
Dua ettim duygu karmaşığında,
Belki dön desen de dönmeyeceğim;
Senin için şehri, terkedeceğim...
...(!)...
Şu köşe,Şu masa,şu da mendilin;
İki yıldır konmaz yağı kandilin.
İplerini kestim gece sandalın,
Belki dön desen de dönmeyeceğim;
Senin için şehri,terkedeceğim...
Gayesizce daldı boşa kürekler.
Ve bir nihayete,sona sürükler.
Bir Nebi' me doğru çarpmaz yürekler.
Belki dön desen de dönmeyeceğim;
Senin için, beni...Terkedeceğim!.