Artık gelsen de ne işe yarar ki ?
Ben; sana olan kırgınlığımı, yokluğunu, özlemini, umutsuzluğunu sevmeye başladım.
Senin giderken bende unuttuğun ve zaman zaman öksüzlüğüne ağlayan sevdanı sevmeye başladım.
Ben senin artık beni unutan, merak etmeyen ve değer vermeyen yüreğini sevmeye başladım..
Senin başka mevsimleri tanımak isteyen o heyecanlı ama tutunamayan bakışlarını sevmeye başladım.
Artık gelsen de ne işe yarar ki..?
Parçaladığın sevgimi toparlayabilecek ve çiçekler toplayıp yollarıma serebilecek kadar güçlü değilsin sen.
Sen, ben değilsin. Hiç olmadın ve olamazsın..
O sakladığın yüreğine hiç almadın beni, hiç özlemedin, gözlerin hiç uzaklara dalmadı..
Bu yüzden bu senin son gidişin olsun sevgili, ayrılığın hakkını ver.
Böyle bir sevgiyi terk edebilecek kadar yürekli oldun, beni unutacak kadar da korkusuz ol.
Özleme, yolunu yolumdan geçirme, sesime düşme, konuşmalarımı arama, anma adımı..
Ayrılığın hakkını ver. Çünkü bunu sen istedin..