Bıraktığın fırtınalar halâ geziyor eteklerimde
Kapılar ardımdan çarpıyor hep
Yüzümü dönsem boşluğuna düşüyorum
Kilidi yok bu anlamsızlığın,
Ben hep sana kalıyorum sağanaklar arasında
Fırtınaların da savruluyorum,
Anlamıyorsun
Umutsuz vak' a oldu varlığın varlığıma
Anlamsız molalarımızın yolunu kesiyorum,
Ve bütün duraklar çift kişilik;
Kesişiyoruz her soluk alışlarımızda..
Nefesin nefesime aşina;
Altında eziliyoruz molalarımızın soğuk duvarlarında
Ölüp ölüp diriliyoruz;
Sen yine susuyorsun