Sesime ses ver
Dayanışmayı kavrayan insan!
Bu dağı beraber kaldıralım
Bomba sesleri arasında, yıkık bir odada gözlerini hayata açmıştı. Doğduğunda ninni söylememişti annesi ona, ilk ağlama sesleri, tankların palet sesleri arasında kaybolup gitmişti.
Sonra hep bomba sesleriyle irkildi. Ve evlerinin üzerine uçaktan düşen bombayla annesini kaybeden binlerce çocuktan biriydi.
Annesini kaybettiğinde, babasının yüreğine doğru sızan gözyaşlarını hatırlıyordu sadece ve bir de gökyüzünü kaplatan kara bulutları&
***
Sapan yapmayı annesi öğretmişti ona. Biliyordu bir çocuk bir taş, bin çocuk bin taş ederdi. Ve atılan her taş bir Filistin demekti.
Bilmiyordu çocukluk nasıl bir şeydi. Nasıl bir şeydi oyun oynamak, okula gitmek, şeker almak. Nasıl bir şeydi annesinin sımsıcak göğsüne yaslanarak en derin uykulara dalmak.
***
Artık annesizdi
Annesizliğin, zulmün ve havadan bomba atan uçakların düşmanıydı çocuk&
Uğuldayan bu rüzgar
Bu delice yağan kar
Ürkütmesin seni
Direnmektir artık
Bekleyişin öbür adı