Gül (s.a.v) bu gece doğmuş, Yerleşmiş ümmetinin kalbine Ümmeti O'na aşık O ümmetine aşık Ümmeti bilir ki kainat bir tek onun için yaratılmış. Rabbim O'nun kokusunu güllere vermiş, Ümmeti O'nun kokusunu güller de bulmuş. Ümmeti yanar olmuş. Gül Sultanım diye diye.. Mevlit kandilimiz Tüm İslam Alemine Mübarek Olsun inşaAllah
Anlamı olmayan birbiri ardına sıralanmış kelime mezarlığı gibiyim
Öylesine sürüklenip gidiyorum umarsız ve amaçsızca
İnsan virgülünü kaybedince ünlemlerle yaşamaya başlıyormuş!
Ama ben alışamadım bu kahrolası ünlemlere!!!
Hani derler ya;bir noktadan sonra hayat yeniden başlar insana
Ben virgülümü kaybettim
Kalmadı nokta koyacak mecalim
Öyle bir gülüşün vardıki huzurumun son noktasıydı
İnsan hiç uyumaya korkar mı?Bazen korkuyor işte!Ya rüyalarıma uğramazsan?Yüzüme bakıp gülümsemezsen?İşte o zaman nasıl veririm hesabını kalbime,sensiz geçen saatlerimin???
Gökyüzünün bir çok sahibi vardır
Güneş,Ay,yıldızlar,bulutlar...
Hepsine tek tek baktım seni aradım
Oysa ne büyük bir yanılgıdaymışım
Bunu gökyüzümün sen olduğunu anladığımda öğrendim...
Saatlerce,günlerce,haftalarca hatta aylarca yazabilirim.Kelimelerle büyük bir kavgaya girişip yorulmadan,usanmadan,bıkmadan hatta yenilmeden büyük bir zafer elde edebilirim!Ama bu biraz da kazanılan zaferin seni mutlu edip etmeyeceğine bağlı!
Aslına bakarsan ben hiçbir şey yazamam!Saatlerim,günlerim,haftalarım,aylarım hatta yıllarım sana doğru akıp giderken ben hiçbir şey yazamam.Çünkü yazılması gereken herşeyi bir bakışın,bir gülüşün,bir dokunuşunla sen yazdın kalbime.Bana düşen şey ise;hasretlerle,özlemlerle düşlerimde büyütüp seni,yokluğuna inat benden öte sen olabilmektir bu sevdada...
İşte o zaman zafer benim,zafer senin,zafer ikimizin.
Özür dilerim sevgili,galiba yanlış bir kelime kullandım!
Sen,ben,ikimiz diye birşey yok!
Demeliydimki;gerçek zafer kalbimizin...
Değer verip okuyan gözlerine,beğenip yorum yazan ellerine sağlık papatya kardeşim.Varlığını esirgemediğin için teşekkür ederim...
Aysu,üstadlık haddim değildir öncelikle bunu belirtmek isterim.İnsan içine düştüğü hasretlerin girdabında savrulurken tutunduğu umut dallarıyla acımasız hayata direnmeye çalışır.Bilirsiniz;hayat zor ve bazen insan ne yapması gerektiğini bilmez!Bunları neden yazıyorum onu da bilmiyorum ama gerçekten hayat zor...Beğenen gönlünüze,varlığınıza sağlık...
Selam pardon sanırım ben buralara uğramadım ama hoş tanıdık kokuyor
Birlezetin kokuyla birleşip karnımı guruldatması garip garip ama
Lezetli tadı tuzu yerinde yani her yerinde hayatın her anında
Renkleri yerli yerine serpersen tablonun sanat eseri olmaması içten deyil
Deyerli dostum sayfan hayırlı ve lezetli olsun hayatın resmi tablonda parlasın
Teşekkür ederim Umut kardeşim.Hoşgelmişsin dostların varlığıyla zenginleşen gönül sayfasına...Hayatın gözlerime yansıyan rengi kimi zaman gri kimi zaman mavi kimi zaman ise siyah.Belki mevsimler belki yaşanılan hayat belki de insanın ruh halinin karmaşıklığı hayata belli bir rengi yakıştıramıyor.Ama siz değerli dostların varlığı tek renkte yansıma yapıyor insanın kalbine.O da beyaz.Ne güzel bir renktir beyaz.Saf ve tertemiz bir hakikatle yansır gözlere ve gözlerden kalbe...Varlığına sağlık Umut kardeşim...
Sayfam kapanma noktasına gelmiş
Hayatın içine o kadar derin dalıyoruzki bazen kendimizi unutuyoruz.Hatırlanması gereken şeyler bir köşeye sinince,gözlerimizin daldığı gerçekler karşısında pişmanlığın başlama noktası oluveriyor sanırım!Ama son anda aklıma geldin sayfam.
Bu defa da pişmanlığımın ilk noktası yapmayı başaramadın eyy hayat,yürek sesimin bir köşesini...