Hayat Dedikleri

Son güncelleme: 14.07.2013 17:09


  • noimage


    Hiç ummadığım bir an ve zamanda, kirli pabuçlar, zorla çıkılan bir çamurlu yokuşun ardından kendimi sahnede buluverdim. “Oyun oynanacak, çabuk sahneyi temizle ve toparla” dendi; aceleyle işe koyuldum. İş biter, ter diner, fırsattan istifade oyunu da izlerim dedim ama aniden ağır ağır açılmaya başlayınca kalın saten perdeler, sahneden çıkmak gerektiğini anlayarak ayrılmaya çalıştım. Etrafımdaki eller ve bendenler izin vermedi sahneyi terk etmeme; oyun senin dediler ve ittiler. Çıkamadım, elde süpürge kalakaldım. Sahnede ben, süpürge, kirli pabuçlar ve seyirciler…

    noimage

    Bir şey söylemem gerekiyordu ama söylenebilecek tek bir söz bile yoktu. Gölge halindeki simalar beni izliyordu ve tektim sahnede, kimse yoktu. Korkuyor, titriyor ama hiçbir şey söyleyemiyordum. Ben bir oyuncu değildim, figüranlık bile bana hayal geliyordu. Düşünüyordum; benden ne bir prens, ne prenses, ne de herhangi bir şey olmuyordu. Elimdeki süpürge bile eğreti duruyordu; ben sahneyi süpürecek ve gidecektim oysa işim buydu…
    Ben, yine yalnızdım koca sahnenin ortasında ama kalabalıklar ile çevriliydi etrafım ve her yanda insanlar vardı. Yanımda değillerdi, yine tek başıma ve yapayalnızdım.

    noimage

    Oyunun benim oyunum olduğunu söylediler ama ben ne oyunu ne de söyleyebilecek bir şeyi bulamıyordum. Eğreti duruyordum zaten sahnede, bütün ışıklar beni gösteriyordu. Karanlıktı diğer yerler; herkes beni görebiliyor, duyabiliyordu ama benim görebildiğim şeyler, gölgelerdi.
    Tek başına oynanabilecek bir oyun bilmiyorum. Birileri olmalı, bir başrol, bir dublör, ya da herhangi bir şey olmalıydı. Ne yapmam gerektiğini söyleyen bir suflör bile yoktu. Bu oyun, kimin oyunuydu? Yoksa yine bir hata vardı da suçlu mu aranıyordu?
    Kalabalıklar içerisinde ben hep yalnızdım. Zaten dokunduğum her şey ya donuyor, ya da susuyordu. Tutunamıyordum hiçbir yerde ve gönülde ama şimdi bu sahnede tektim, çağırsam biri duyar mı, gelir mi bilmiyordum. Bu nasıl bir döngü, nasıl bir karmaşaydı? “Şimdi kimi çağırabilirim? ” düşüncesi bile korkutuyordu beni. Sesime bir ses cevap verir miydi? Kim koşardı yardımıma, kim destek olurdu. Yapayalnız ve kimin olduğunu bilmediğim bir sahnedeydim. Benim ne işim vardı burada, neden buradaydım, ne yapmaktaydım? Sonrasında yapacağını bilmeyen biriydim ben.

    noimage

    Ve yine yalnızdım, aniden bir karartı belirdi sahnenin bir köşesinde… “Evet, başrol geldi” dedim. Susuyordu… Ben, ondan bir başlangıç bekliyordum ama ses vermiyordu. Kimdi, neydi bu karartı, ne diyecektim, ben mi isimlendirecektim bu karartıyı? Ama ben bile rolüme karar veremediğim bu sahnede ona ne diyecektim; madem başrol kendisi idi, neden konuşmuyor bir ses vermiyordu? Oyun senin demişlerdi oysa… Peki, ben bu karartıya ne demeliydim? Eş, dost, arkadaş, sevgili… Ne demeliydim? Bir isim verip seslenmeli miydim, oyunumda bu karartı ne olacaktı ve ben bunları düşünürken karartı neden saydamlaşıyordu; yine tek başıma mı kalıyordum? Ama gelmişti işte biri… Bir isim ve bir sıfat verebilmem ve devam edebilmem gerekiyordu ama karanlıkta beliren şey, ben bir şey söylemedikçe kaybediyordu siluetini. Yoksa yine aynı hatayı mı yapıyordum; kendi oyunumda kimseye bir ad koyamayıp, korkularım, güvensizliğim ve yalnızlığımla baş başa mı kalıyordum?
    Yoksa adını bile koyamadığım bu oyun, hayat mıydı?

    Tayfun Karakaş
#13.07.2013 08:02 0 0 0
  • Hayattın ortasına aynı oyun sahnesine düşer gibi düşüveriyoruz. Bu yazıyı okuduğumda şöyle düşündüm. yetneği olanlar düştükleri hayat sahnesini bir showa dönüştürüyorlar. Hem kendilerini hem de etrafındakileri eğlendirip mutlu edebiliyorlar. Perde kapandığında hem kendisi hem seyircisi memnun..Diğerleri mi napıyor.. onlar da kahramanımız gibi elinde süpürge kalakalıyorlar sahnenin orta yerinde..

    ramazanın rehavetinden mi ne toparlayamadım yazımın sonunu. :) hayat ve tercihlerimiz farklı bir bakış açısıyla çok güzel anlatılmış.
    Paylaşım için teşekkür ederim.. Emeğine yüreğine sağlık canım..
#13.07.2013 13:32 0 0 0
  • elinesağlık arkadaşım,okunmaya değerdi açıkcası
    tşk
#13.07.2013 16:08 0 0 0
  • kekeme şeyler yazmaktansa yazmayım daha iyi.. evet kekemeyim artık....
#14.07.2013 17:09 0 0 0