Çocukluk uçakla gitmek gibidir
Çünkü hayallerin vardır
Bir de görünmeyen kanatların
Hiç yorulmak bilmez, bıkmazsın
Mola bile vermeden
Süzülür durur, deli gibi koşarsın
Gençlik otobüsle gitmek gibidir
Hayaller ya gerçekleşmiş
Ya da unutulup, uçup gitmiştir
İş, aşk ve gelecek derdiyle
Molada bile uyanmadan
Koltuğunda sızarsın
Orta yaş trenle yolculuk gibidir
Boş bir kompartıman bulamazsın
Koridorda camdan dışarıya bakarak
Kaybettiğin gençliğini ararsın
Makinistin siren sesiyle
Sonraki istasyona varırsın
Yaşlılık faytonla gitmek gibidir
Artık hiç enerji kalmamıştır
Yürekte sönmüş aşklar
Gerçekleşemeyen hayaller,
Gözlerde bir kaç damla yaş ile
Kısa bir yolculuktan sonra
Son durağa varırsın...