Değerini bilmeli insan,
Bir avuç sevginin,gülümseyerek bakan bir çift gözün.
Bilmeli değerini yaşama bağlanan anların,
Sorgusuz sualsiz hediye edilen kalplerin.
Ve dönüp bakmalı ardına bir saniye de olsa giderken,
Bakmalı ardına, bıraktığı kalbin yıkıntılarına!
Vazgeçmeli her defa fazlasını istemekten,
Kaldırıp atmalı gururu bir çırpıda çöpe!
Sığınmalı çaresiz kaldığında bir gönüle,
...Teşekkür etmeyi bilmeli onu gerçekten seven yüreğe...!.
Sayfanız hayırlı olsun dilek-06 saygıdeğer arkadaşım.Güzel bir yüreksesiyle başlangıç yapmışsınız ama sonra suskunluğu tercih etmişsiniz!Umarım yazacaklarınız daim olur...
Değerini bilmeli insan,
Bir avuç sevginin,gülümseyerek bakan bir çift gözün.
Bilmeli değerini yaşama bağlanan anların,
Sorgusuz sualsiz hediye edilen kalplerin.
Ve dönüp bakmalı ardına bir saniye de olsa giderken,
Bakmalı ardına, bıraktığı kalbin yıkıntılarına!
Vazgeçmeli her defa fazlasını istemekten,
Kaldırıp atmalı gururu bir çırpıda çöpe!
Sığınmalı çaresiz kaldığında bir gönüle,
...Teşekkür etmeyi bilmeli onu gerçekten seven yüreğe...!.
Şu rengini ayrı tuttuğum bölüm bence biraz bozuyor duygudaki güzelliği.Çünkü sanki anlatımda çaresiz kalan bir gönlün bu çaresizliği atlatmak için kendini başka bir sevdaya bırakması gerektiği gibi bir anlam çıkıyor,bana göre!
Haa unutmadan;ben bu bölümün en çok eleştiri yapan üyesiyim galiba! umarım eleştirilerimi mazur görürsünüz!Çünkü daha güzel şeylerin ortaya çıkarılabileceğine emin olduğum için kendimce gördüğüm eksiklikleri belirtme gereği hissediyorum!