Bu böyle gitmez,
Elbet bir gün döner,
Bir gün dönecek bahtım.
Allahım neden ben bu kadar şanssızım,
Neden ben böyle talihsizim.
Dost bildiğim, arkadaş bildiğim,
Can ciğer bildiğim,
Kardeşten ileri sevdiğim,
Benim bir parçam olan insanlar,
Meğer ne kadar iki yüzlüymüş,
Meğer ben ne kadar safmışım,
Bunca sene farkına varamamışım,
Meğer ben körmüşüm,
Meğer herkesi kendim gibi görmüşüm.
Nereden bilirdim ki insanların,
Bu kadar nankör,
Bu kadar hain,
Bu kadar namert olduğunu.
Oysa ben güvenmiştim,
Arkadaşım demiştim,
Nerden bilirdim böyle olacağını,
İnsan çiğ süt emmiş derler,
Ben bunu ancak şimdi anladım,
Ancak şimdi öğrenebildim.
Ah bu dedikodu yok mu,
Yuvalar yıkan insanları birbirine kırdıran,
İşte hep bu dedikodu.
Bunun bir anlamı yok ki.
Neden insanoğlu böyledir,
Neden yüzüme söyleyemediğini,
Bana anlatamadığını,
Gidip başkasıyla dedikodusunu yapar.
Bu hainliğin sebebi nedir?
Nedir bu kitapsızlık?
Neden yaralarsınız beni?
Bu namert dedikodu silahıyla.
Elbet bir gün,
Bir gün hesap verilecek.
Elbet bir gün,
Ahlarımı tek tek alacağım,
Bugün değilse yarın,
Yarın değilse mutlak mahşerde...