Neden bazen yalnız kalmak ister insan...
Çünkü anlayanı yoktur....
Bazen kendi kabuğumuza çekilmek isteriz..
Kendimizle başbaşa kalmak için
Bazende sen incitmek istemessin kimseyi
Ama gelir ve seni incitirler...
Kırarlar kuş misali kanatlarını..
Kelamlar vardır insanı insan yapan
Yakıcı sözcükler vardır bilirsin ama susarsın..
Kalp kırılmasın incinmesin dersin...
Bir ok gibi misali saplamassın sözcükleri muhatabına...
Ama.. neçareki bu onu güç sanır ve oku saplar bağrına..
Hayat bu sen kıyamassında kıyarlar en sevdiklerin sana..
En iyisimi.. Uzaklaşmak arada insanlardan yalnız ve yalnızca..
Biraz dolaşmak yalnız kaldırımlarda belkide eniyisi yaşama tutunma adına..
Vakitsizce gidip bir çay bahçesine otur mesela...
Bir çay iç boşver yalnızca
Çay belki dile gelemez konuşamaz ama..
Çayını yudumlarken belki bir çocuk görürsün...
Gözlerinde, yüzünde ,yüreğinde tebessüm olan..
Sende tebessüm edersin..
Yada nebileyim...
Bir manzaraya dalar gözlerin
Uzun süre ona bakarsın içine bir huzur gelir
Güzellikler güzellik katar ömrüne...
incinmezsin,incitmezsin kimseyi
Yalnızsın nasılsa